Okres międzywojenny to czas dynamicznego rozwoju artysty. Hofman dużo malował. Organizowane były liczne jego wystawy. Po wybuchu II wojny światowej, wraz z żoną udał się na emigrację do Palestyny, gdzie powstały liczne portrety i pejzaże. W zapiskach artysty odnajdujemy informację, że już w trzecim dniu wojny, w roku 1939, udał się na długoletnią i brzemienną w skutkach emigrację. Po wielu perypetiach znalazł się w Izraelu, gdzie przebywał aż do roku 1946. W tym czasie nie przestawał tworzyć. Dowodem są tutaj liczne pejzaże i portrety. Wlastimil cały czas przebywał ze swoją żoną, Adą. Małżonkowie mieszkali w Hajfie, Tel Awiwie i Jerozolimie. Odwiedzili Nazaret, Tyberiadę, Jordanię czy Jaffę. Zawędrowali nawet do Stambułu – dawnego Konstantynopola, w którym odkryli splendor dawnego Cesarstwa Bizantyńskiego. Z początku lat. 40. pochodzi cała seria prac ukazujących wnętrze jednej z najbardziej znanych i monumentalnych świątyń chrześcijaństwa, jaką jest do dzisiaj Hagia Sophia – Kościół Mądrości Bożej. Bogate wnętrze zapewne oszołomiło przybyszów złotymi mozaikami i wielobarwnymi okładzinami z marmuru. Hofman wykonał tam i być może też później liczne studia, w których ukazał przeróżne kadry świątyni przekształconej na meczet.