„Format dowolnej kompozycji abstrakcyjnej jest rozszerzalno-kompresyjny, tak więc istnieje tyle wielkości, ile idealnych odległości między okiem a dziełem, w zależności od specyficznych funkcji tego ostatniego. Forma i kolor, dwa odrębne pojęcia w języku potocznym: każda forma jest podłożem dla koloru, każdy kolor jest atrybutem formy”. Victor Vasarely Victor Vasarely, uznawany za ojca sztuki optycznej, w swojej twórczości skupiał się przede wszystkim na ujawnianiu mechanizmów rządzących aparatem widzenia. Powstałe wówczas dzieła, oparte na iluzjach optycznych, pokazują, jak w akcie postrzegania konstytuuje się otaczająca nas rzeczywistość. W 1930 Vasarely wyjechał do Paryża, gdzie w 1945 związał się z galerią należącą do Denise Rene – marszandki i galerzystki zainteresowanej sztuką abstrakcyjną, a w szczególności abstrakcją geometryczną. Galeria rozpoczęła wówczas swoją działalność właśnie od prezentacji wystawy prac graficznych Vasarelyego. W 1955 odbyła się ekspozycja „Le Mouvement”, uznana za pierwszą manifestację sztuki kinetycznej i jeden z pierwszych pokazów dzieł op-artu. Tekst programowy towarzyszący wystawie został opublikowany przez Vasarelyego, w którym zawarł tzw. Żółty manifest: „Podczas gdy koncepcja dzieła plastycznego zawierała się dotychczas w dziele rzemieślniczym i w micie ‘dzieła unikalnego‘, dziś znajduje się ona w koncepcji możliwości RE-KREOWANIA, MULTIPLIKACJI, EKSPANSJI. (…) Przyszłość rezerwuje dla nas szczęście w nowym pięknie plastycznym, ruchomym i poruszającym nas” (Urszula Czartoryska, Abstrakcja, wczoraj i jutro, [w:] Galeria Denise René. Sztuka konkretna, [red.] Urszula Czartoryska, Elżbieta Fuchs, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 1997, s. 20). W ramach manifestu Vasarely postulował również, aby na zawsze porzucić tradycyjny podział sztuki dyktowany dziedzinami takimi jak malarstwo czy rzeźba. Priorytetowym działaniem w ówczesnej awangardzie stało się zastępowanie różnych form plastycznej kreatywności badaniem reguł i praw konstytuujących rzeczywistość w akcie patrzenia. W tym kontekście Vasarely jako główny problem badawczy obrał sposób rejestrowania ruchu przez zmysł wzroku skupionego na nieruchomym dziele sztuki lub głębi przestrzeni na płaszczyźnie formy. Tym samym stawiał również pytanie, w jaki sposób oko wyławia poszczególne formy, ustanawiając figurę i tło. Vasarely uważał się za kontynuatora poszukiwań artystycznych realizowanych przez Kazimierza Malewicza i Pieta Mondriana. Widoczne jest to w modularności jego obrazów, często złożonych z mniejszych segmentów, takich jak kwadraty, koła czy równoległoboki. Od końca lat 50. Vasarely opracował koncepcję plastycznej jedności dotyczącą połączenia koloru i formy. Również paleta malarska zawierała ścisły zestaw wybranych barw. Eksperymenty te stały się podstawą dla plastycznego alfabetu Vasarely’ego, nawiązującego do uniwersalnego, zrozumiałego dla wszystkich języka. Poprzez wielokrotne powtórzenia, modularne formy występujące w dziełach artysty, tworzyły skomplikowane figury. Z drugiej strony artysta postulował powielanie sztuki w celu demokratyzacji. Zwielokrotnione motywy miały wiązać się z nowym stosunkiem artysty do statusu sztuki w społeczeństwie. Analityczne podejście do medium malarskiego przyniosło artyście szczególną międzynarodową rozpoznawalność. W 1965 brał udział w jednej z najważniejszych wystaw op-artu „The Responsive Eye” w nowojorskim MoMA, a w latach 70. wystawiał już na całym świecie, zdobywając nagrody i wyróżnienia w wielu konkursach artystycznych. Również w 1970 zostało otwarte pierwsze dedykowane mu muzeum we francuskim mieście Gortex. Z kolei w 1976 nowo otwarte muzeum w Aix-en-Provence było realizacją marzeń Vasarelyego zawartych w wyżej wspomnianym „Żółtym manifeście” – połączenia własnej sztuki z architekturą tworzącą zdemokratyzowaną przestrzeń, będącym nostalgicznym hołdem dla Bauhausu i gestaltystów. Na ów okres szczególnego uznania twórczości Vasarelyego przypada powstanie prezentowanego obrazu „Vega-Ball”, które w pełni wpisuje się jego autorską definicję sztuki jako „folkloru planetarnego” eksplorującego fascynację pojęciem kosmosu.