Wiedza Tadeusza Brzozowskiego w zakresie technik malarskich, wypracowana między innymi w latach 1939-45 w ramach zawodowego konserwatorstwa dzieł sztuki, jest porównywana do alchemii koloru. To właśnie poznawanie tajników malarskich starych mistrzów doprowadziło artystę do wirtuozerii w operowaniu pigmentami. Wysublimowana materia prezentowanego obrazu „Szerszeń”, występujące tu śmiałe kontrasty oraz gra świateł niemal rozsadzają swą energią niewielkich rozmiarów płótno, wydobywając na pierwszy plan warstwę kolorystyczną kompozycji. Brzozowski w unikalnej formule obrazów wydobywa także ich walory symboliczno-groteskowe. Jego inspiracje twórczością Zbigniewa Makowskiego można odnaleźć w szczególnej fascynacji słowem, której wyraz dawał w tytułach swoich dzieł. Często nazwy te noszą w sobie makabryczne skojarzenia, jakie również może nieść tytuł prezentowanego obrazu – „Szerszeń”. Ukryta tu aluzja jest także nośnikiem ironii i żartu, które Brzozowski często wykorzystywał w celu uzyskania jeszcze bardziej autentycznego komunikatu. Wszystkie te elementy pozwalają na klasyfikację jego twórczości do kanonu polskiej awangardy, a także sytuują jego prace w najważniejszych kolekcjach sztuki XX wieku.