Karol Filip Malcz przyszedł na świat w Warszawie w 1797 roku. Był synem doktora medycyny Konstantego Malcza i Anny Doroty, córki złotnika Jana Jerzego Bandaua. W arkana zawodu najprawdopodobniej wprowadzał Karola dziadek. Rzemieślniczą wędrówkę rozpoczął w 1818 roku, pracując w warsztatach Francji, Włoch, Anglii, Holandii, Niemiec, Austrii i Węgier. Samodzielną działalność rozpoczął w 1828, prowadził sklep i warsztat przy ulicy Krakowskie Przedmieście. Uczestniczył w wystawach przemysłu krajowego, gdzie często był nagradzany. Wyroby warsztatu Karola Malcza cieszyły się najwyższym uznaniem z uwagi na wysoką jakość wykonania i znajomość najnowszych trendów. Wzory form swoich wyrobów najczęściej wykonywał osobiście. Współpracował również z rzeźbiarzem Ludwikiem Kaufmanem i drzeworytnikiem Janem Styfi. W 1864 roku Karol Malcz przekazał warsztat bratankowi swojej żony, Teodorowi Wernerowi. Do 1867 srebra nadal były sygnowane nazwiskiem Malcza, a znak firmowy – kotwica – został przejęty przez nowego właściciela. Karol Malcz zmarł w 1867 roku w Ozorkowie k. Łodzi. Był jednym z najwybitniejszych złotników warszawskich XIX wieku. Obiekty sygnowane jego nazwiskiem do dzisiaj cieszą się ogromnym uznaniem kolekcjonerów i uzyskują wysokie notowania na aukcjach rzemiosła artystycznego.