Sławomir Witkowski od ponad 40 lat jest związany z gdańskim środowiskiem artystycznym. Był aktywnym uczestnikiem Nowej Ekspresji, największego ruchu artystycznego w Polsce w latach 80. Brał udział w ważnych dla tego okresu wystawach, przede wszystkim „Ekspresja lat 80.” w sopockim BWA (1986) i „Co słychać?” w dawnych Zakładach Norblina w Warszawie (1987). Z grona ekspresjonistów Witkowskiego wyróżnia jaskrawa, często neonowa kolorystyka. Powierzchnie jego płócien są pokryte niezliczoną ilością silnie kontrastujących ze sobą barw, które artysta łączy z uproszczonymi formami, mocnymi konturami i dynamicznymi diagonalami. Jego twórczość porusza tematykę społeczno-polityczną, komentując otaczający nas świat w ironiczny i groteskowy sposób. Prezentowane w katalogu dzieło jest doskonałym wykładnikiem twórczości Witkowskiego. Kompozycję wyraźnie rozdzielają jasne, diagonalne linie, na których ułożona jest sylwetka nagiej, odprężonej kobiety. Wokół niej rozgrywa się wizualny tumult – malowane i przeklejone z gazet pojazdy, portrety i różnorodne symbole tworzą kolaż o silnym napięciu, wycelowany w główną postać niczym sztylety. Jej ułożenie ciała sugeruje natomiast komfort, swobodę i brak zainteresowania atakującym ją światem. Okulary przeciwsłoneczne, jedyne akcesorium głównej postaci, podkreślają jej celowe odgrodzenie się od brutalnego otoczenia. Witkowski niezwykle trafnie przedstawił kontrast między chaosem cywilizacji a beztroskim hedonizmem jednostki. Artysta tym samym zwraca uwagę na problem współczesnej kultury, w której rozrywka i konsumpcja często przesłaniają trudne aspekty rzeczywistości.