„Jest więc w twórczości Ratajskiego podobieństwo, a nawet typowość malarskich środków i motywów, jest intensywność i są emocje nabrzmiałe od krzyku, ale jednocześnie jest inny, wstępny poziom organizacji tego wszystkiego. Nie ma tu próżnej chęci wykrzyczenia napięć, wylania nagromadzonych i tłumionych wcześniej treści, nie ma ekshibicjonizmu. Wewnętrzny splątany świat artystyczny ma swój zdecydowany plan, własny porządek; ów wewnętrzny ład jest istotnym celem artystycznych wysiłków”. Jan Stanisław Wojciechowski