Rufin Kominek to jeden z głównych przedstawicieli wrocławskiej szkoły ceramiki. studia w Państwowej Wyższej szkole sztuk Plastycznych we Wrocławiu ukończył w 1953 roku. Dojrzewał pod okiem wybitnego ceramika Rudolfa Krzywca, którego następnie został asystentem. związał się z macierzystą uczelnią początkowo jako pracownik naukowy katedry ceramiki Artystycznej i Przemysłowej, w kolejnych latach jako dziekan Wydziału ceramiki Artystycznej, Wydziału ceramiki i szkła, pełnił także funkcję rektora wrocławskiej uczelni. Prowadził Pracownię Projektowania ceramiki Przemysłowej. „W jego dorobku artystycznym są liczne zestawy wazonów o kształtach cylindrycznych, dekoracyjne płyty, kafle i inne formy wykonywane z różnych mas ceramicznych, w tym także z szamotu. obiekty te pokrywał rozmaitymi rodzajami szkliwa, często matowymi lub pociekowymi” (Irena Huml, ceramika wrocławska – wzornictwo [w:] ceramika nieznana. Wzornictwo ceramiki w Muzeum Akademii sztuk Pięknych we Wrocławiu 1946-1997, Wrocław 1998). W latach 60. XX wieku obok ceramiki użytkowej uprawiał także rzeźbę i płaskorzeźbę. jego prace miały głównie charakter abstrakcyjnych kompozycji. W kolejnej dekadzie zainteresowania kominka koncentrują się na ceramice dla architektury. Wraz ze Stanisławem Szybą zrealizował monumentalne kompozycje m.in. na budynkach zakładów Maszyn ceramicznych i kamionki w Ziębicach oraz na Gmachu Akademii rolniczej we Wrocławiu. za swoje prace uzyskał szereg nagród i wyróżnień, m.in. złoty Medal na Międzynarodowej Wystawie w Pradze (1962), Dyplomy Honorowe na biennale ceramiki Artystycznej w Vallarius (1970), Quadriennale sztuki użytkowej w Eufracie (1974). jego prace znajdują w kolekcjach muzealnych w Polsce i za granicą.