„Otwiera się brama między światami na parę minut. Jeśli jestem akurat przy obrazie, to będę umiał ją sobie otworzyć, moim cudownym wytrychem…”. Piotr Strelnik Piotr Strelnik jest artystą w pełni poświęcającym się sztuce. Poszukując doskonałości, absolutu, nie uznaje półśrodków ani kompromisów. Jest artystą niezależnym, nieulegającym presji rynku i nie podąża za modnymi nurtami. Maluje w pełnej zgodzie ze sobą i z podziwem dla wielkich mistrzów przeszłości. Znamienne dla malarza są jego eksperymenty artystyczne, których dokonuje podczas pracy nad obrazem. Nieustannie zaskakuje, wybierając nietypowe rozwiązania i autorskie techniki. Wykorzystuje przy tym niekonwencjonalne narzędzia malarskie. Podczas swojej 40-letniej kariery artystycznej doświadczył zarówno zwątpień, jak i sukcesów. Podąża nieprzerwanie wyznaczaną przez siebie ścieżką. Piotr Strelnik od lat 80. tworzy na emigracji. Solidne wykształcenie artystyczne zdobywał jeszcze w Polsce – wpierw w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w rodzinnym Lublinie, a następnie pod okiem wybitnej Teresy Pągowskiej na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Gdy w 1983 przeniósł się do Francji, postanowił w pełni poświęcić się malarstwu. Jak sam artysta wspomina tamten czas: „Znałem dobrze historię sztuki i po raz pierwszy miałem do dyspozycji pracownie”. To wówczas jego twórczość nabrała nowego wymiaru. Artysta zaczął tworzyć cykle malarskie, w których zaczął zgłębiać możliwości różnorodnych technik, materiałów i stylów. W ciągu wieloletniej działalności artystycznej twórczość Piotra Strelnika ulega wielu przeobrażeniom, zachodzącym paralelnie ze zmianami w życiu artysty. Pierwsze cykle: „Zjawy” oraz „Ogrody”, które artysta malował w latach 80., ukazywały różnego rodzaju deformacje. W kompozycjach intensywnie wybrzmiewały metafory i dystans do świata. Postać ludzka została zredukowana do dużych obszarów mocnego koloru, ale nadal pozostawała obecna i łatwo rozpoznawalna. Od początku swojej kariery artystycznej Piotr Strelnik chętnie sięgał po ołówek i tusz, ograniczając się zatem głównie do gamy barw szarości, bieli i czerni. Ulubioną techniką artysty stała się monotypia, do której wykonywania stworzył ponad 100 autorskich narzędzi. W malarstwie Strelnika główną rolę przejęły intensywne, wyraziste barwy. Głębia kompozycji unaocznia się przez nakładające się na siebie płaszczyzny kolorów, które przenikają się wzajemnie, konfrontując ze sobą i walcząc w nieokiełznanym chaosie. Artysta potrafi umiejętnie przywołać wrażenie przestrzenności i dynamiki w obrazie zaledwie kilkoma pociągnięciami pędzla. Maluje pewnymi i ekspresyjnymi ruchami ręki. Dzięki temu jego obrazy są pełne siły i energii. Przy użyciu ograniczonej palety kolorystycznej buduje mocną, wręcz architektoniczną kompozycję. Strelnik chętnie sięga po czyste, nasycone i świeże barwy, jakby wyciskane prosto z tuby. Zarówno prace figuratywne, jak i abstrakcyjne Strelnika cechują się prostotą, harmonią i swego rodzaju ascezą kompozycji. Jego obrazy mają zdolność pobudzania do kontemplacji i wywoływania zachwytu nad nieokiełznaną energią barw, pełnią napięć i głębi. W ostatnich latach Piotr Strelnik coraz mocniej zaczął zmierzać w stronę abstrakcji. Przyglądając się szerzej jego twórczości, można zaobserwować, jak Strelnik odchodzi od mocnych kolorów i sięgnął po subtelniejsze, bardziej pastelowe gamy barw. Rozpoznawalne motywy z czasem znikają już całkowicie. Przebłyski dawnych pejzaży wydobywają się mgliście z dużych obszarów dość jednolitego koloru i mocnych pociągnięć pędzla.