„Dlaczego wybrałam koronkę? Dobre pytanie. Nigdy nie lubiłam koronki. Zanim zaczęłam z nimi pracować, myślałam, że koronki to coś przestarzałego. Dziś wydaje mi się, że każda koronka kryje w sobie harmonię, równowagę i poczucie naturalnego ładu. Czy nie tego właśnie wszyscy instynktownie szukamy”. NeSpoon NeSpoon to artystka intermedialna, której działania twórcze rozpostarte są na pograniczu street-artu, tradycyjnej ceramiki warsztatowej, rzeźby oraz malarstwa. Jej znakiem rozpoznawczym jest koronka, którą autorka zdobi mury, budynki, drzewa i chodniki miast, nadając im pierwiastek optymistycznej energii. Charakterystyczne wzory umieszczane na często brzydkich, dziurawych ścianach upiększają kamienice i wnoszą optymizm w codzienne życie mieszkańców miast. Na polskiej scenie artystycznej NeSpoon działa już od ponad dekady. Jak sama przyznaje narodziła się w 2009, wtedy też po raz pierwszy przykleiła koronkę do muru na warszawskim Bemowie i rozpoczęła swoją przygodę z tym wzorem. Od tego czasu twórczyni zaznaczyła swoją obecność w ponad 40 miastach w całej Europie, Azji, Ameryce, Afryce, Australii i Nowej Zelandii. Koronka zajmuje bardzo ważne miejsce w twórczości NeSpoon, lecz co warto zaznaczyć, stanowi jedynie mały ułamek tego czym się artystka. Koronka, jako medium zaczęła ją interesować, gdy ta zajmowała się ceramiką. Zauważyła wówczas, że koronka nie musi pełnić funkcji wyłącznie użytkowej, jest bowiem dziełem sztuki sama w sobie. Jak przyznała w jednym z wywiadów: „Kiedyś nie lubiłam koronek, kojarzyły mi się ze starociami, kurzem, czymś estetycznie obciachowym. Z kiczem. Kiedy zajęłam się ceramiką, okazało się, że koronki są powszechnie używane do odciskania wzorów w glinie. Zrobiłam mnóstwo takich naczyń, w pewnym momencie miała je już cała moja rodzina i większość znajomych. Zaczęło być nudno. Wtedy doszłam do wniosku, że te koronkowe wzory są tak piękne, że nie potrzebują jakiegoś szczególnego powodu typu talerz czy kubek, żeby zaistnieć. Zrobiłam więc pierwszą serię ceramicznych koronek i przykleiłam je do ścian w mieście, dla ludzi. Potem zaczęłam je też malować w wielkiej skali i tak poszło” (https://rytmy.pl/nespoon-street-art-pachniewolnoscia/, dostęp: 8.05.2023). NeSpoon tworzy sztukę pozytywną, nie ograniczającą się jedynie do czystego zdobnictwa tkanki miejskiej. W swojej twórczości nierzadko komentuje aktualne zjawiska socjologiczne i polityczne, które uważa z istotne. Przykładem może być jej realizacja „Epitafium dla lasu”. Napędzana troską o Puszczę Białowieską twórczyni odcisnęła w glinie korę starych puszczańskich drzew skazanych na wycinkę. Wypaliła ją i przykleiła na warszawskiej ulicy, dając jednocześnie przechodniom możliwość podpisania petycji przeciw wycince puszczy. Jej realizacje dotykają także przeszłości. W projekcie „Blizny” na fasadach starych domów wypełniła gliną pozostałe z czasów drugiej wojny światowej ślady po kulach, symbolicznie lecząc miejską tkankę. Warto w tym miejscu wspomnieć także bliski sercu artystki mural koło warszawskich Hal Banacha, który swoim wyglądem przypomina koronkowy obrus przykrywający fasadę kamienicy. To prezent NeSpoon dla jej babci, która przed wojną w tym budynku chodziła do gimnazjum. NeSpoon to artystka intermedialna, której działania twórcze rozpostarte są na pograniczu street-artu, tradycyjnej ceramiki warsztatowej, rzeźby oraz malarstwa. Jej znakiem rozpoznawczym jest koronka, którą autorka zdobi mury, budynki, drzewa i chodniki miast, nadając im pierwiastek optymistycznej energii. Charakterystyczne wzory umieszczane na często brzydkich, dziurawych ścianach upiększają kamienice i wnoszą optymizm w codzienne życie mieszkańców miast. Na polskiej scenie artystycznej NeSpoon działa już od ponad dekady. Jak sama przyznaje narodziła się w 2009, wtedy też po raz pierwszy przykleiła koronkę do muru na warszawskim Bemowie i rozpoczęła swoją przygodę z tym wzorem. Od tego czasu twórczyni zaznaczyła swoją obecność w ponad 40 miastach w całej Europie, Azji, Ameryce, Afryce, Australii i Nowej Zelandii. Koronka zajmuje bardzo ważne miejsce w twórczości NeSpoon, lecz co warto zaznaczyć, stanowi jedynie mały ułamek tego czym się artystka. Koronka, jako medium zaczęła ją interesować, gdy ta zajmowała się ceramiką. Zauważyła wówczas, że koronka nie musi pełnić funkcji wyłącznie użytkowej, jest bowiem dziełem sztuki sama w sobie. Jak przyznała w jednym z wywiadów: „Kiedyś nie lubiłam koronek, kojarzyły mi się ze starociami, kurzem, czymś estetycznie obciachowym. Z kiczem. Kiedy zajęłam się ceramiką, okazało się, że koronki są powszechnie używane do odciskania wzorów w glinie. Zrobiłam mnóstwo takich naczyń, w pewnym momencie miała je już cała moja rodzina i większość znajomych. Zaczęło być nudno. Wtedy doszłam do wniosku, że te koronkowe wzory są tak piękne, że nie potrzebują jakiegoś szczególnego powodu typu talerz czy kubek, żeby zaistnieć. Zrobiłam więc pierwszą serię ceramicznych koronek i przykleiłam je do ścian w mieście, dla ludzi. Potem zaczęłam je też malować w wielkiej skali i tak poszło” (https://rytmy.pl/nespoon-street-art-pachniewolnoscia/, dostęp: 8.05.2023). NeSpoon tworzy sztukę pozytywną, nie ograniczającą się jedynie do czystego zdobnictwa tkanki miejskiej. W swojej twórczości nierzadko komentuje aktualne zjawiska socjologiczne i polityczne, które uważa z istotne. Przykładem może być jej realizacja „Epitafium dla lasu”. Napędzana troską o Puszczę Białowieską twórczyni odcisnęła w glinie korę starych puszczańskich drzew skazanych na wycinkę. Wypaliła ją i przykleiła na warszawskiej ulicy, dając jednocześnie przechodniom możliwość podpisania petycji przeciw wycince puszczy. Jej realizacje dotykają także przeszłości. W projekcie „Blizny” na fasadach starych domów wypełniła gliną pozostałe z czasów drugiej wojny światowej ślady po kulach, symbolicznie lecząc miejską tkankę. Warto w tym miejscu wspomnieć także bliski sercu artystki mural koło warszawskich Hal Banacha, który swoim wyglądem przypomina koronkowy obrus przykrywający fasadę kamienicy. To prezent NeSpoon dla jej babci, która przed wojną w tym budynku chodziła do gimnazjum.