Marian Kulesza początki edukacji artystycznej odebrał w Warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona, następnie w roku akademickim 1899/1900 nauki pobierał w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod okiem Floriana Cynka. Od 1900 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Dymitra Kardowskiego. Studia ukończył w 1909 roku. Za dyplomowy obraz „Umarła” uzyskał odznaczenie Akademii. Przez krótki okres po ukończeniu studiów pracował w petersburskiej Akademii, biorąc regularny udział wwystawach uczelni. W 1912 roku udał się w podróż artystyczną po Europie, odwiedzając między innymi Florencję, Neapol, Paryż oraz Brukselę. Około roku 1919 osiadł na stałe w Wilnie, aktywnie uczestnicząc w życiu artystycznym miasta. Należał między innymi do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków, Rady Zrzeszeń Artystów oraz Klubu Włóczęgów. Po rozłamie w 1931 roku był jednym z założycieli Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Plastycznych. Zasłynął głównie jako portrecista, malarz zabytkowej architektury, wnętrz oraz martwych natur. Spuścizna plastyczna Kuleszy jest bardzo mocno osadzona w manierze szkoły wileńskiej, charakteryzującej się odwoływaniem do dawnych mistrzów oraz do malarstwa stawiającego na pierwszym planie precyzję rysunku oraz opanowania warsztatu artysty. W przypadku prezentowanej w katalogu martwej natury, do głosu dochodzą również echa stylistyki Art Deco, charakterystycznej dla twórczości artysty z lat 20. i 30. Interesującym elementem kompozycji jest przedstawiona, porcelanowa figurka „Gefangener Vogel” (Uwięziony ptak), projekty Josefa Lorenzla z ok. 1925 r. Produkowały ją różne wytwórnie, głównie wiedeńska Manufaktura i Fabryka Porcelany i Majoliki Goldschreider. Co ciekawe w okresie powojennym produkował ją także katowicka Wytwórnia Wyrobów Ceramicznych „Steatyt”. Cechami tego stylu miały być: precyzyjny rysunek oparty na wyraźnie prowadzonej linii, która obrysowywała i zamykała kontury przedmiotów, prosta i statyczna kompozycja, linearna konstrukcja obrazu.