Twórczość Marii Rubczak, znanej także pod pseudonimem Guy Bertin-Rubczak, sytuuje się na styku tradycji polskiej i francuskiej. Urodzona w 1883 roku artystka przez wiele lat związana była z Paryżem, gdzie studiowała i tworzyła, czerpiąc inspiracje z impresjonizmu, sztuki Henriego Rousseau i atmosfery École de Paris. Wzieła udział w wystawach paryskich: Salon Niezależnych (1914 i 1920), Société France-Pologne (1920), Grand Palais (1921), Musée Crillon (1922). Jej dorobek wyróżnia subtelna wrażliwość kolorystyczna oraz zamiłowanie do lekkiej, swobodnej akwarelowej plamy. Równocześnie, poprzez częste powroty do kraju, uczestniczyła aktywnie w polskim życiu artystycznym, wystawiając m.in. w krakowskim Związku Polskich Artystów Plastyków. Prezentowana praca, zatytułowana „Domki w Ustce”, powstała w 1949, kilka lat przed śmiercią artystki, w czasie pobytu artystki w Polsce. Kompozycja ukazuje fragment nadmorskiego miasteczka, zgrupowanie skromnych budynków przy wylocie ulicy nazwanej wówczas imieniem marszałka Stalina (dzisiejsza ul. Marynarki Polskiej). Wybór tematu świadczy o wrażliwości Marii Rubczak na pejzaż codzienny, pozbawiony monumentalnych ujęć, lecz przeniknięty atmosferą miejsca i światła. Zastosowanie akwareli, w połączeniu z kreską ołówka i delikatnym akcentem kredki, pozwoliło artystce uzyskać efekt lekkości, a zarazem wyrazistej notacji architektonicznej. Domki w Ustce są przykładem charakterystycznej dla Rubczak syntezy impresjonistycznej wrażliwości z dokumentacyjną skrupulatnością, a zarazem świadectwem jej twórczej drogi, rozpiętej pomiędzy Paryżem a Polską.