Powstanie obrazu „Szpital Dzieciątka Jezus” łączy się bezpośrednio z biografią Marii Anto, która w tytułowym szpitalu leczyła się i jednocześnie przygotowywała prace na konkurs o tematyce warszawskiej. Pobyt ten był dla artystki okolicznością determinującą tematykę jej obrazów, gdzie w każdym z nich przedstawiała placówkę ulokowaną w centrum Warszawy przy ulicy Lindleya z innej perspektywy i w innym ujęciu. W obrębie prezentowanej kompozycji można odnaleźć kilka budynków umieszczonych w ramach monumentalnego kompleksu zabudowań składających się na szpital. Anto w charakterystyczny dla siebie sposób, poprzez zestawienie w jednym widoku dwóch punktów widzenia, przekroczyła tu granice obrazowania rzeczywistości będącej zgodną z jej faktycznym wyglądem. W efekcie widoczny na płótnie pas zabudowań szpitalnych, ciągnących się wzdłuż ulicy oraz budynku, w wizji Anto ma niezwykłą głębię, której obserwatorzy nie są w stanie dostrzec, jeżeli spojrzą na szpital z perspektywy ulicy. Wszystko to wpływa na charakterystyczne odejście od naturalizmu na poziomie treści i formy, które jest cechą charakterystyczną w twórczości artystki.