„Jego niektóre płótna, mimo zachowania poszanowania dla artystycznego warsztatu malarskiego, uderzają programowym antyestetyzmem, jakby z założenia, że estetyka nie powinna wieść prymu. Jako artysta urodzony za żelazną kurtyną Osiowski kojarzył czynienie prac ‘miłym dla oka’ przede wszystkim z narzędziem propagandy”. Katarzyna Piskorz FOLKLOR W FILTRZE SMUTKU I ZNISZCZENIA Nieodłącznym elementem twórczości Marcina Osiowskiego jest krytyka różnych aspektów współczesności, którą artysta rozstrzyga w kategoriach formalnych i czysto plastycznych. Równolegle do tematów mogących być kwalifikowanymi do sztuki krytycznej, w jego działaniach można odnaleźć także fascynację dorobkiem artystów przeszłych pokoleń. Jednocześnie Osiowski w seriach swych dzieł stawia pytania o rolę i status sztuki w społeczeństwie oraz odpowiedzialność twórców wobec otaczającej rzeczywistości. U źródeł eksperymentów formalnych, podejmowanych we wszystkich działaniach, można odnaleźć czasy studenckie, w których to artysta zestawiał ze sobą arcydzieła, polityczne symbole albo wycinki z pism pornograficznych z przemyśleniami po lekturze książek filozoficznych oraz z popkulturowymi motywami. Obraz „Bez tytułu (11 listopada)” nawiązuje do szczególnie osobistego wydarzenia, które miało miejsce w przeddzień Święta Niepodległości w 2019. Wtedy to doszło do włamania na wystawie „Art on Art” w warszawskiej HOS Gallery i wykonania sprejem na jego obrazach napisu „JUDE RAUS” oraz szubienicy przez „prawdziwych patriotów”. Oprócz dzieła „Bez tytułu (11 listopada)” Osiowski stworzył kilka kompozycji olejnych pod tytułem „100 Flags Revisited”, gdzie biało-czerwone pola zostały przez artystę wtórnie „rozpikselowane” i „zabrudzone” czarnymi rysunkami. Wśród prac nawiązujących do wyżej wspomnianego aktu wandalizmu znajduje się także kolaż wykonany na ludowej narzucie na łóżko z przetworzonym motywem mieczyków Chrobrego – znakiem polskich faszystów. W prezentowanym obrazie „Bez tytułu (11 listopada)” Osiowski odwołuje się także do wątku polskiego narodowego folkloru, gdzie barwny i radosny ludowy kwiatowy wzór występuje w cieniu nałożonego na nim ciemnego filtra smutku i zniszczenia. Jednocześnie dzieło zachowuje w sobie charakterystyczne dla twórczości artysty wartości formalne, takie jak ograniczona gama barwna, redukcyjna płaska kompozycja oraz zdecydowany gest malarski.