Ważną cezurą w życiu artystycznym znakomitej rysowniczki Mai Berezowskiej był rok 1934. Otrzymała wówczas propozycję przygotowania jedenastu ilustracji do satyrycznego artykułu „Miłostki słodkiego Adolfa” dla tekstu Jean-Pierre’a Mezerette’a. Oczywiście tytułowym Adolfem był nie kto inny jak przywódca III Rzeszy – Hitler. Wydawca oczywiście spodziewał się skandalu i zamieszania wokół satyrycznej publikacji, jednak rzeczywistość i konsekwencje, przerosły rokowania wszystkich. Berezowska nie szczędziła Hitlerowi sarkastycznych przywar. W ilustracjach nie tylko odniosła się do jego rzekomego żydowskiego pochodzenia, ale również przedstawiła go w roli marnego kochanka. Po publikacji czasopisma, Ambasada III Rzeszy w Paryżu wystosowała noty protestacyjne, próbując zablokować dystrybucję numeru. Finalnie sprawa skończyła się przed francuskim sądem, gdzie oskarżaniu zostali podani wydawca gazety oraz Berezowska. Mimo poparcia artystycznej socjety Paryża rysowniczka została skazana na 500 franków grzywny, jednak ostatecznie zakończyło się na symbolicznej karze. Jednak artystyczna stolica świata stał się wówczas dla Berezowskiej miejscem niebezpiecznym. W obawie przed aresztem artystka wróciła do ojczyzny, ukrywając się na prowincji. W styczniu 1942, po powrocie do Warszawy, w wyniku donosu Berezowska została pojmana przez gestapo i osadzona na Pawiaku. W maju tego samego roku, oficjalnie za znieważenie Hitlera, została osadzona z wyrokiem śmierci w obozie koncentracyjnym Ravensbrück. Dzięki pomocy siostry, która przesyłała jej przybory malarskie, artystka nadal tworzyła w Ravensbrück. Wykonywała portrety współwięźniarek i utrwalała sceny z życia obozowego. Prezentowany w katalogu „Portret Haliny Zofii Belli” (Anioła Śmierci) należy do grupy dzieł powstałych w niemieckim obozie. Ze względu na tragiczne losy więźniarek (przez obóz przewinęło się 130 000 kobiet, z czego zginęło około 90 000), prace z tego czasu są szalenie rzadkie na rynku sztuki. Ponadto zachowały się wspomnienia modelki Berezowskiej z czasów Ravensbrück, publikowane w książce Władysława Sierakowskiego, W imię biało-czerwonej 1939-45, opisujące wstrząsające i okrutne losy uwięzionych kobiet.