W dysertacji doktorskiej „Postpictor: Ciało narzędziem” artystka określiła malarstwo jako intensywną cielesną praktykę. Artystka przełamuje tym samym historyczne „powinności” sztuki geometrycznej. Tworząc w historycznie obciążonym modernizmem modusie abstrakcji, redefiniuje tę tradycję w kierunku ucieleśniania abstrakcyjnych wartości. Przyjęło się doszukiwać, zwłaszcza w obrazach abstrakcyjnych, elementów duchowości czy transcendencji. Popiela stanowczo się tej postawie przeciwstawia. Według niej obrazy są obiektami tożsamymi ze sobą, fenomenami zwykłej, nie-metaforycznej egzystencji. Tło i figury istnieją w nich jako oddzielne przedmioty, mogące występować obok siebie lub nachodzić na siebie, nie generując w założeniu żadnej malarskiej przestrzeni czy głębi. Zamiast transcendentnego artystka proponuje performatywne rozumienie obrazu jako przestrzeni zdarzenia, w którym autor spotyka się z odbiorcą. Tym zdarzeniem jest praca rąk artystki, przesuwających gąbkę zamoczoną w farbie po powierzchniach płócien i rolach białego papieru. Forma uzyskiwania w wyniku jednorazowego, nieprzerwanego pociągnięcia zależy od wydajność farby i sprawności ciała artystki, a także od pamięci mięśniowej, ruchu nadgarstka, umiejętności samokontroli, intuicji i improwizacji. Odbiorca wędrując wzrokiem po obrazie odtwarza ustanowiony przez artystę porządek. Najnowsze prace artystki wkroczyły w przestrzeń rzeczywistą, która od dawna ją kusiła, co widać było już w aranżacjach papierowych „Zwojów” z lat 2020-2024. Obecna praca, złożona z 8 płócien, posadowionych na ścianie, lekko się od niej odchyla. Kraciasty wzór poprzez skojarzenie z obrusem, zasłoną czy fartuchem bliski jest metaforom przestrzeni domowej, tak charakterystycznej dla sztuki kobiet. Zarazem jednak wykroczenie z płaszczyzny obrazu ku obiektowi przestrzennemu, zgodne jest z tradycją instalacji poznańskiej uczelni, uosabianą przez twórczość Jana Berdyszaka. Można odnieść wrażenie, że i tu mamy do czynienia z feminizacją (ucieleśnianiem) tego wątku. Kinga Popiela urodziła się w 1991 w Kaliszu. Uzyskała dyplom na Wydziale Malarstwa i Rysunku Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu w 2017. Obroniła doktorat na macierzystej uczelni w 2021. Mieszka i pracuje w Poznaniu