Prezentowany na aukcji obraz najpewniej powstał w drugiej dekadzie XX wieku, kiedy Jan Rubczak przebywał we Francji i aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym Paryża. Był to czas szczególnie istotny w jego twórczości – okres intensywnej pracy malarskiej, rozwoju stylu oraz pogłębionego zainteresowania pejzażem, który z czasem stał się jednym z najczęściej podejmowanych przez niego tematów. Rubczak wykształcenie artystyczne zdobywał w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych od 1904, gdzie kształcił się pod kierunkiem Floriana Cynka i Józefa Pankiewicza. To właśnie u Pankiewicza pogłębiał swój warsztat graficzny, a jego wpływ był widoczny zarówno w grafice, jak i w późniejszym malarstwie Rubczaka. Po ukończeniu akademii artysta kontynuował naukę w Lipsku, a następnie w paryskiej Académie Colarossi – uczelni, która przyciągała młodych twórców otwartych na nowe prądy, mniej zależnej od akademickich konwencji niż École des Beaux-Arts. Po zakończeniu studiów Rubczak pozostał na pewien czas w Paryżu, angażując się w życie tamtejszej kolonii artystycznej. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu oraz Towarzystwa Polskiego Literacko-Artystycznego. Współpracował z Leopoldem Zborowskim – marszandem znanym z promowania Modiglianiego – oraz z polskimi artystami, takimi jak Władysław Skoczylas i Franciszek Prochaska. W 1917 otworzył własną szkołę grafiki, w której następnie wykładał. Twórczość Rubczaka z lat francuskich to przede wszystkim malarstwo pejzażowe i graficzne, rozwijające się w dialogu z postimpresjonizmem i koloryzmem. Często przedstawiał widoki miast, zatok i architektury, operując klarowną kompozycją oraz subtelnie zestawioną paletą barw. Interesowało go zjawisko światła i zmienność koloru w zależności od warunków atmosferycznych, co szczególnie widoczne było w scenach nadbrzeżnych, miejskich oraz w przedstawieniach fragmentów architektury. W jego francuskich pejzażach nie chodziło o dokumentację miejsca, lecz o nastrój i wrażeniowość ujęcia. Malował nie tylko to, co widział, ale także to, co zapamiętał – krajobraz jako osobistą notację, przefiltrowaną przez doświadczenie i temperament. Po powrocie do Polski kontynuował działalność artystyczną i pedagogiczną, m.in. w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku Ludwiki Mehofferowej, a przez pewien czas także jako asystent w pracowni grafiki krakowskiej ASP. Był aktywnym członkiem kilku ugrupowań – Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, Cechu Artystów Plastyków „Jednoróg” oraz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Przygotowania