Głównym motywem w twórczości Jana Erazma Kotowskiego jest sylwetka konia. Pojawia się ona w zdecydowanej większości prac tego artysty. W ich formie nie sposób nie zauważyć echa tradycji malarstwa szkoły monachijskiej. Tendencje historyzujące łączą się u Kotowskiego, wykształconego skądinąd w przywiązanym do przeszłości środowisku krakowskim, z nurtem neoromantyzmu i narodową dumą. Malarz ten obrazował w obrębie swoich kompozycji dynamiczne zaprzęgi, często osadzone w zimowej scenerii czy uspokojone, statyczne przejażdżki. Konie, główni bohaterowie, umieszczone zostają w przestrzeni małych miasteczek, przed dworem lub pałacem, ale najczęściej podczas ciężkiej pracy. W prezentowanej kompozycji czytelny jest wpływ obrazów Józefa Chełmońskiego i Maksymiliana Gierymskiego przedstawiających widok z małych mazowieckich czy kresowych miasteczek.