Jacek Sroka zaczął tworzyć pod koniec lat 70. ubiegłego stulecia. Od samego początku twórczość artysty wyróżnia ekspresyjno-groteskowy styl oraz ironiczny komentarz do rzeczywistości. Jego prace łączą elementy surrealizmu, symbolizmu i ekspresjonizmu, tworząc wizje pełne nieoczywistych znaczeń, humoru i refleksji nad ludzką kondycją. Artysta często sięga po zdeformowane postacie, dynamiczne kompozycje i intensywne kontrasty kolorystyczne. Obraz z 2023 przedstawia psa o esowatej, niemal płynnej formie zawieszonej w enigmatycznej przestrzeni. Deformacja oraz nierealistyczne barwy nadają tej pracy niepokojącego charakteru. Język zwierzęcia jest intensywnie czerwony, nakrapiany dużymi kolorowymi plamami, co nawiązuje do medycznego terminu „język geograficzny” – schorzenia powodującego charakterystyczne plamy na powierzchni języka. Przeskalowanie oraz wyróżnienie z kompozycji tego elementu ma skłonić widza do przemyśleń. Język, często kojarzony z komunikacją, staje się tutaj narzędziem niejasnego przekazu. Może symbolizować chaos informacyjny, w którym żyjemy. Z drugiej strony określenie „geograficzny” może odnosić się do problemów cywilizacyjnych, takich jak globalizacja czy konsumpcjonizm. Sroka często bawi się formą i znaczeniem, zmuszając widza do zastanowienia się nad kondycją człowieka i zwierzęcością w nas samych. Jego sztuka nie daje jednoznacznych odpowiedzi, lecz otwiera pole do wieloznacznych interpretacji, łącząc absurd z głęboką refleksją.