Tematyka ludowa w malarstwie na wachlarzach odgrywała istotną rolę w kulturze artystycznej drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Wachlarze, jako przedmioty użytkowe, stawały się również nośnikami dekoracji artystycznych inspirowanych folklorem i obyczajowością wsi. Sceny rodzajowe, takie jak wesela, obrzędy czy codzienne życie ludności wiejskiej, często zdobiły wachlarze, ukazując idealizowany obraz wsi, pełen barwnych strojów i obyczajów. Wykorzystanie ludowości wpisywało się w nurt romantycznego zainteresowania folklorem i próbę odtworzenia narodowej tożsamości w sztuce. Jednym z istotnych tego rodzaju przykładów jest unikalny wachlarz „Wesele krakowskie” Jacka Malczewskiego namalowany w 1900 roku i reprodukowany przez Adama Heydela w 1933 roku. Praca ta ukazuje moment wyjścia nowożeńców z kościoła, w otoczeniu orszaku druhen, muzykantów i obserwatorów. Kompozycja ta wyróżnia się dokładnością w odwzorowaniu detali stroju i obyczajów, przy czym Malczewski oddaje nastrój radosnego oczekiwania, przeplatanego podniosłością chwili. Twórczość Malczewskiego, znanego głównie jako symbolisty, rzadko skupiała się na tematyce wiejskiej. Jego podejście do motywów ludowych na wachlarzach można jednak uznać za nietypowe i bardziej zbliżone do wczesnego okresu jego twórczości. W prezentowanym, datowanym również na 1900 rok wachlarzu Malczewski posłuży się stylistyką znaną właśnie z wcześniejszej twórczości i przedstawił parę chłopów na tle łanu dojrzałego zboża i błękitnego nieba. O tym, że artysta eksperymentatorsko traktował tę formę świadczy umieszczony na jednej ze szpatułek ornament.