Choć Owernia (fr. Auvergne) jest regionem o wiele mniej znanym od chociażby północnej Bretanii czy przepełnionej słońcem południa Prowansji, to dla malarzy stanowiła miejsce równie fascynujące i dostarczała im licznych artystycznych pobudek. Już przed wybuchem I wojny światowej uformowała się tam tzw. École de Murol, grupa artystów skoncentrowanych wokół miasteczka Murol, specjalizująca się przede wszystkim w nastrojowych zimowych pejzażach o cechach postimpresjonistycznych pod względem wrażeniowego pojmowania barw. Jedną z głównych postaci owego kręgu był dla przykładu znany w Paryżu Włodzimierz Terlikowski, który około 1910 tworzył rozległe, subtelnie malowane i zupełnie odrębne od późniejszych, opracowanych za pomocą szpachli, krajobrazy zimowe. Przed 1918 w Owernii pojawił się także Henryk Epstein, który, podobnie jak inni, uległ fascynacji śnieżnymi zaspami regionu. Jak widać, powracał on tam także i w latach 20., kiedy jego kompozycje zbliżyły się silnie do radykalnego ekspresjonizmu czy nawet fowizmu, zarówno pod względem barw, jak i deformacji form. Przedstawienie targu bydlęcego w Owernii to nie tylko studium rodzajowe ukazujące codzienność francuskiej prowincji. To także interesujący przykład malarstwa, które z pozoru prozaicznym tematem jest w stanie głęboko eksplorować zagadnienia formy i treści zespojone ze sobą, co z kolei dobrze oddają słowa Artura Winiarskiego, który pisał: „Malarstwo Epsteina jest światem, który poznaje się stopniowo. Początkowo może zrażać swą nadmierną surowością, bezpośredniością, lecz po dłuższym obcowaniu z nim twórczość ta wciąga, by na końcu fascynować, tysiącem blasków opowiadać proste w gruncie rzeczy historie”. (Henri Epstein. Mistrzowie École de Paris, katalog wystawy, [red.] Artur Winiarski, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, Warszawa 2015, s. 13).