Cykl „Wiosna” (Wiosna), stworzony przez Edwarda Dwurnika, to seria litografii, w których artysta bada stan społeczeństwa ukryty pod codzienną powierzchnią rzeczywistości. Prace z tego cyklu są pełne ironii, społecznej obserwacji i wyrazistego języka plastycznego, charakterystycznego dla wczesnego okresu twórczości Dwurnika. Mimo że tytuł sugeruje czas odnowy i światła, wiosna u artysty przepełniona jest niepokojem, aluzjami do kontroli, utraty indywidualności i wewnętrznej pustki. W pracy „Piękne kolonie” (1968) widzimy zastygłą scenę z grupą postaci, które uczestniczą w jakimś zbiorowym działaniu lub oczekiwaniu. Choć tytuł może przywoływać skojarzenia z wypoczynkiem lub idealistyczną wspólnotą, sama kompozycja wywołuje wrażenie izolacji i bezosobowości. To nie przedstawienie konkretnego miejsca czy wydarzenia, lecz raczej symboliczne ukazanie społeczeństwa, w którym jednostka traci swoją tożsamość i staje się częścią podporządkowanego systemu. W litografii „Młode wino” (1969) artysta ukazuje scenę zbiorowego picia alkoholu: wiele postaci w niestabilnych pozach, z butelkami i wyrazistymi gestami. Młode wino nie symbolizuje tutaj radości młodości, lecz raczej próbę ucieczki, zagłuszenia lęku i bezradności. Całość nabiera charakteru satyry, podkreślając, że za pozorną zabawą kryje się niepokój i chaos wewnętrzny. W pracy „Kondotier w mieście” (1970) pojawia się postać przypominająca wojskowego lub ochroniarza – uzbrojonego człowieka obecnego w spokojnym, miejskim otoczeniu. Ten „kondotier” nie jest rycerzem z przeszłości, ale współczesnym symbolem napięcia, absurdalnej gotowości i agresji bez wyraźnego celu. Jego obecność w mieście wskazuje na wewnętrzny konflikt epoki: lęk przed zmianą, zatarcie granic między wojną a codziennością, między władzą a zwykłym życiem. Trzy prace z cyklu „Wiosna” nie przedstawiają odnowy natury, ale stan społeczny: zastój, niepokój, utratę tożsamości i próby ucieczki od rzeczywistości. Dwurnik poprzez metaforę i groteskę ukazuje, że pod powierzchnią wiosny może kryć się nie przebudzenie, lecz pozór i maska stabilności.