„Leszczyńska-Kluza stopiła się ze swoją sztuką w jedność, utożsamia się z nią. O ile kiedykolwiek stwierdzenie, iż sztuka oddaje życie, było absolutnie słuszne, tak jest w tym wypadku. Oczywiście nie życie ogółu, nie splot wielkich wydarzeń dzisiejszej doby, lecz intymne, wewnętrzne istnienie jednostki w nie tyle nawet wrogim, ile obojętnym i w swej mechanicznej obojętności spotworniałym świecie”. Jerzy Madeyski