Maciej Nowakowski prowadził swoją działalność w drugiej ćwierci XIX wieku. Był jednym z najwybitniejszych złotników warszawskich tego czasu. Wyroby pochodzące z jego warsztatu najczęściej mają formy klasycyzujące w doskonale wyważonych proporcjach. Często stosował takie elementy dekoracyjne jak palmety, maski meduzy czy odlewane figurki gryfów. W 1841 roku na wystawie przemysłu krajowego srebra Nowakowskiego wyróżniały się wysokim poziomem artystycznym, porównywalnym z wyrobami Karola Malcza i Emila Radkego.