Wojciech Sawilski był artystą o niezwykle bogatym dorobku, którego twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe, grafikę artystyczną i użytkową oraz rysunek. W warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych kształcił się pod kierunkiem wybitnych pedagogów – malarstwo studiował u prof. Tadeusza Pruszkowskiego, a grafikę u prof. Władysława Skoczylasa. Ich wpływ widoczny jest w jego dążeniu do klasycznej klarowności formy i dbałości o warsztat, które stanowiły fundament jego artystycznego języka. Po II wojnie światowej Sawilski osiedlił się w Białogardzie, gdzie mieszkał i tworzył do końca życia. Przez 65 lat nieprzerwanej pracy artystycznej pozostawił po sobie ponad tysiąc dzieł – olejnych obrazów, akwareli, pasteli, a także rysunków wykonywanych różnymi technikami. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmowała grafika – tworzył drzeworyty, linoryty, monotypie oraz prace metalowe, poruszając w nich tematy egzystencjalne, literackie, a także fantastyczne wizje świata. Artysta z pasją zgłębiał psychologię postaci – jego akty i portrety to nie tylko studia formy, ale też subtelne obrazy wewnętrznych stanów. Twórczość Sawilskiego łączy w sobie warsztatową precyzję z głęboką refleksją, osadzoną w uniwersalnych pytaniach o człowieka i jego miejsce w świecie. W uznaniu jego dorobku został odznaczony medalem „Za zasługi dla miasta Białogardu”.