Władysław Bakałowicz to artysta wywodzący się z warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Studiował tam w latach 1849-54, a następnie wyjechał w 1863 do Francji. Osiadł na stałe w Paryżu, gdzie rozwijał swoją karierę malarską. Wystawiał na paryskich salonach, zostawał odznaczany laurami oraz nagrodami. Jego talent docenili nie tylko mieszańcy Paryża, ale także Brukseli, Berlina, Wiednia, Londynu i Nowego Jorku. Jego prace malarskie można było podziwiać na wystawach w kraju – w Warszawie, Krakowie, a także we Lwowie. W pierwszych etapach twórczości możemy zauważyć zamiłowanie do przedstawiania widoków miejskich, pejzaży, scen rodzajowych oraz obrazów z historii Polski. Z biegiem lat oraz z zapoznaniem się z kulturą Francji uznanie zdobyły jego sceny z dziejów tegoż kraju. Do jego popisowych obrazów należą kompozycje z przedstawieniami okresu panowania Henryka III Walezjusza. Zainteresowaniem cieszyły się również scenki kameralne, salonowe kompozycje z wytwornymi damami w zabytkowych wnętrzach. Wśród inspiracji Władysława Bakałowicza można wyróżnić ogromny wpływ akademizmu oraz malarstwo historyczne, przede wszystkim wpływy XVII-wiecznego malarstwa holenderskiego. Malarz doskonalił swój warsztat artystyczny podczas kontemplowania zbiorów Luwru oraz wielogodzinnych studiów warsztatowych. Połączenie wiedzy oraz ćwiczeń zaowocowało bogatym, twórczym oraz sprawnym technicznie dorobkiem artystycznym.