„Spędziłem w Nowym Jorku 33 lata. Nie wiem, czy najważniejsze, ale najbardziej owocne dla mnie jako artysty. A jako człowiek tam właśnie odkryłem w sobie coś, z czego wcześniej nie zdawałem sobie sprawy. Zrozumiałem, że się niczego nie boję. Że mam siłę i cywilną odwagę, żeby zawalczyć o siebie i swoje miejsce. Bo zacząłem, jak każdy emigrant, w strachu, że nie przeżyję albo, że będę musiał robić coś, co na zawsze uczyni mnie człowiekiem dziesiątej kategorii. Tymczasem w kilka miesięcy po przyjeździe do Nowego Jorku zacząłem współpracę z najlepszymi i najważniejszymi magazynami na świecie, moje ilustracje spodobały się, a ja szybko wskoczyłem na finansowy pułap, który pozwolił mi dobrze i godnie żyć. Ot, przypowieść o człowieku zaplątanym w historię, bo przecież przyjechałem do Stanów w 1981 roku. Zaraz potem wybuchł stan wojenny i zostałem z biletem w jedną stronę. Wrócić czy zostać? Jak wrócę do Polski, to już nie wrócę do Ameryki. Jak teraz zostanę w Ameryce, to powrotu do Polski nie mam”. Rafał Olbiński W 1981 Rafał Olbiński był w Nowym Jorku. Niedługo po jego przyjeździe wybuchł stan wojenny w Polsce. Choć nie była to łatwa życiowa decyzja, artysta postanowił zostać w Stanach Zjednoczonych. Już kilka lat później zaczął odnosić tam ogromne sukcesy na polu artystycznym, a finalnie mieszkał i tworzył przez aż 33 lata. W 1985 zaczął wykładać na Szkole Sztuk Pięknych w Nowym Jorku. W tym samym czasie plakaty i ilustracje jego autorstwa ukazywały się regularnie na łamach czasopism: „Time”, „Newsweek”, „Business Week”, „New York Times”, „New Yorker”. Olbiński zasłynął również jako utalentowany twórca plakatów do amerykańskich oper, m.in. New York City Opera, San Francisco Opera oraz Philadelphia Opera. W 2002 z sukcesem zadebiutował w roli twórcy scenografii operowej do przedstawienia „Don Giovanni” w Filadelfii. Jednak nadal przede wszystkim skupiał się na swej pracy ilustratorskiej. Za swoje ilustracje, plakaty i obrazy Olbiński otrzymał ponad 100 nagród. Warto odnotować też fakt, że w 1994 zdobył w Paryżu międzynarodowego Oskara za Najbardziej Znaczący, Niezapomniany Plakat Świata Prix Savignac. A w 1995 jego projekt został wybrany na plakat „Nowy Jork stolicą świata” przez jury pod przewodnictwem burmistrza Nowego Jorku – człowieka, legendy, Rudolfa Giulianiego. Prezentowana podczas aukcji praca jest projektem plakatu. Widnieje na nim dłoń, w której trzy środkowe palce są zastąpione przez detonatory. Może jest to przenośnia ludzkiego potencjału, z którego niekiedy nie zdajemy sobie sprawy? Całe szczęście, że Rafałowi Olbińskiego udało się odkryć swoją moc i artystyczne powołanie, dzięki któremu zrealizował swój American dream.