Leon Kaufmann, posługujący się pseudonimem artystycznym Kamir, urodził się w 1872 roku w Pawłowie koło Płocka. Edukację artystyczną rozpoczął w Klasie Rysunkowej w Warszawie pod kierunkiem Wojciecha Gersona. W 1985 roku, tak jak wielu uczniów Gersona, wyjechał do Monachium, aby kontynuować naukę u Simona Hollósy’ego. Trzynaście lat później przeniósł się do Paryża, rozpoczynając studia w Académie Julian w pracowni Jeana-Josepha-Benjamina Constanta. Po ukończonej edukacji osiadł na stałe we Francji, najpierw w Paryżu, potem w podparyskim Louveciennes. Od początku kariery artystycznej zyskał uznanie w lokalnym środowisku. Już w 1903 roku jego prace wystawione zostały na paryskim Salon d’Automne, gdzie był stałym członkiem przez następne dwadzieścia lat, zasiadając również w jury. W 1923 roku miał wystawę indywidualną w Galerie Pleyel w Paryżu. Jego twórczość zyskała uznanie za granicą – uczestniczył w wystawach w Warszawie, Berlinie, Wiedniu czy Rzymie. Camille Mauclair, paryski krytyk artystyczny, chwalił artystę za doskonałe zrozumienie „francuskiego ducha” oraz podążanie za najnowszymi tendencjami artystycznymi. Znajomość europejskich kontekstów objawia się w sztuce Kamira poprzez jego eksperymenty z technikami malarstwa olejnego i pastelu. Tworzył olejne obrazy o tematyce pejzażowej i widoki wnętrz. Olej są jednak w jego oeuvre rzadkością. Największą popularnością cieszyły się portrety malowane przez Kamira pastelami. Jak pisze Hanna Bartnicka Górska, artysta opracował swoją własną technikę w celu uzyskania większej delikatności, rozmycia i mglistości. W pierwszej warstwie kolorystycznej rozcierał barwnik pastelowy na powierzchni, zaznaczając na nim ostrym końcem kredki najbardziej oświetlone partie kompozycji. Zabieg ten, choć zastosowany w pracy olejnej, dobrze widać w „Portrecie kobiety w białej sukni”: cała postać spowita jest poświatą. Dzięki świetnemu wyczuciu koloru i luministycznym zabiegom biała suknia kobiety staje się popisem artysty w wykorzystaniu trudnej techniki.