„To, co jest zmienne, nieuchwytne, rozgrywające się w różnych planach, istniejące w różnych czasach, kojarzone w wyobraźni nie tylko jako obrazy, ale jako znaki, symbole, zapisy; cała domena muzyki, poznawalnej jedynie w czasie (...). Cała wielowarstwowa, wieloprzestrzenna tkanka naszego istnienia, które definiuje sytuację człowieka jako stan nieustannego mijania zjawisk, obrazów, doznań. Stan, w którym istnieje jakieś centrum, wewnątrz którego zbiegają się, jednoczą wszystkie linie metamorfoz, pole, z którego obserwuje się przemiany – to wszystko, co jest i ruchem i trwaniem (...)”. Janina Kraupe Janina Kraupe to artystka nierozerwalnie związana z kanwą powojennego pejzażu artystycznego, która nie tylko znalazła swoje miejsce w annałach historii sztuki, ale i wyryła je z pasją jako jedna z twórczych dusz legendarnej Grupy Krakowskiej. Już w 1938 roku, będąc najmłodszą adeptką, przekroczyła progi Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, wiedziona młodzieńczą fascynacją impresjonizmem. W malarstwie sztalugowym szlifowała swój talent w pracowni Eugeniusza Eibischa, kolorysty, zaś tajniki malarstwa monumentalnego zgłębiała pod skrzydłami Wacława Taranczewskiego. Wieczorami oddawała się grafice, co pozwalało jej nawiązywać dialog z literaturą i dawało przestrzeń rozwoju umiejętności technicznych. Po zakończeniu II wojny światowej, kiedy artystyczne horyzonty były ograniczone jak nigdy dotąd, wystawa młodych twórców z Francji w krakowskim Pałacu Sztuki stała się dla polskich artystów oknem na świat. To właśnie tam, Kraupe-Świderska zetknęła się z żywiołową twórczością dzieci i twórców nieprofesjonalnych, co wywarło niezaprzeczalny wpływ na jej artystyczną ścieżkę. W jej malarstwie zaczęła pulsować intensywna paleta barw, choć sama przyznała, że prawdziwą odwagę w ich używaniu osiągnęła dopiero po powrocie z Paryża w 1956 roku. Dzieła Kraupe-Świderskiej są nasycone symboliką, często czerpaną z tajemnic astrologii, kabały i magii – dziedzin, które budziły w niej głębokie zainteresowanie. Inspirowała się również kulturą Dalekiego Wschodu oraz mitologią, wplatając te elementy w swoje prace. Mimo bolesnych przeżyć młodości, zaciśniętej w uścisku II wojny światowej, jej obrazy i grafiki tętnią niezwykłą poetycką delikatnością i wrażliwą interpretacją rzeczywistości, w której zawsze obecny jest element metafizyczny.