Twórczość Jacka Yerki czerpie przede wszystkim z klasycznych technik flamandzkich. Hieronymus Bosch, Pieter Bruegel, Jan van Eyck i Hugo van der Goes wywarli największy wpływ na jego twórczość. Surrealistyczne kompozycje artysty oraz oniryczne krajobrazy ujawniają jego nieskończoną wyobraźnię. W prezentowanej pracy Yerka postanowił zaprezentować ogromnych rozmiarów muszlę, która stoi nad przepaścią niczym samotny bohater zastanawiający się nad swym jestestwem. Wpływ dawnych mistrzów, malarzy z Północy, jest widoczny w tej pracy. Yerka podobnie jak holenderscy i flamandzcy artyści wiele wysiłku włożył w to, by uzyskać niemal niezauważalne muśnięcie pędzlem. Precyzyjnie i szczegółowo zapewnił płynną modulację tonu. Większość obrazu, jest utrzymana w tej samej, ciepłej tonacji, jedynie widok zza muszli, czyli kłębiące się szare obłoki, znacząco odbiega od kolorystyki narzuconej przez mistrza. W ten sposób ten urokliwy obraz zyskał trochę dynamiki oraz wyczuwa się w nim odrobinę grozy związanej z nadchodzącą burzą.