Anna Maria Rusinek na swym obrazie „Hanami” nie tylko sportretowała swoją córkę (i to w podwójnej roli), ale też nawiązała do słynnej japońskiej tradycji. Uznaje się, że sięga ona okresu Nara, czyli VIII wieku. Kwitnienie drzew wiśni było o tyle kluczowe, że sygnalizowało ono początek sezonu sadzenia ryżu. Ryż stanowił podstawowy składnik japońskiej diety, zatem jego sadzenie de facto gwarantowało byt większości mieszkańców. Wiek później (na początku ery Heian) zaczęto koncentrować się na estetycznym aspekcie tego święta. Cesarz Saga wydawał przyjęcia, które były połączone z oglądaniem kwiatów wiśni oraz piciem sake. Zapewne zwyczaj ten dał początek Hanami we współczesnej formie. W Polsce nazywane świętem kwitnącej wiśni, zaś w Japonii Hanami, w dosłownym tłumaczeniu znaczy tyle co „oglądanie kwiatów”. Kwitnienie tych drzew jest regularnie monitorowane. Popularne są prognozy, nadawane przez państwową stację telewizyjną NHK, które zawierają bieżące terminy kwitnienia wiśni w poszczególnych regionach. Prezenterzy komentują to wyczekiwane zjawisko florystyczne, pokazując mapę Japonii pokrytą różnymi odcieniami różu (które nawiązują do kolorystyki kwiatów wiśni). W każdym regionie kraju lokalne agencje meteorologiczne obserwują specjalnie wytypowane drzewa wiśni. Nadejście Hanami ogłasza się, gdy na tych drzewach pojawi się co najmniej pięć kwiatów. W stolicy Japonii takie referencyjne drzewko znajduje się na terenie shintoistycznej świątyni Yasukuni. Ta wyjątkowa lokalizacja nie jest przypadkowa. W japońskiej kulturze od wieków obecna jest świadomość ulotnego uroku doczesności. Z tego też powodu piękne, lecz bardzo delikatne i cieszące się krótkim żywotem kwiaty wiśni szczególnie przemawiają do wrażliwości mieszkańców tego kraju. Japonia nie bez powodu jest nazywana Krajem Kwitnącej Wiśni. W samym Tokio istnieje park, w którym rośnie dwa tysiące drzew tego gatunku, a jednym z najważniejszych świąt narodowych jest właśnie Hanami. Na czym dokładnie polegają obchody święta kwitnącej wiśni? Przygotowania zaczynają się wcześnie rano, kiedy amatorzy kwiatów idą zarezerwować sobie miejsce na piknik w pobliskim parku. Tradycyjnie zabierają ze sobą pojemniczek zwany bento, w którym trzymają japońskie przekąski. Nierzadko jedzenie wprost nawiązuje swym kolorem lub kształtem do kwiatów wiśni. W świątecznym bento można znaleźć sushi, ale też kluseczki w kolorze Hanami, czyli białym, różowym i zielonym oraz onigiri, czyli kanapeczki z ryżu, owinięte w wodorosty. Dorośli popijają posiłek alkoholem sake, a dzieci mrożoną herbatą. Wieczorem drzewa są oświetlane przez papierowe lampiony. Praktykowane są także zabawy, które przeciągają się do późnych godzin nocnych. Część Japończyków zamiast pikniku w parku decyduje się na kontemplację kwiatów wiśni w nieco spokojniejszej atmosferze. Wybór pada na miejsca położone z dala od miejskiego zgiełku, takie jak góra Yoshino w prefekturze Nara, której zbocza są pokryte 30 tysiącami wiśniowych drzewek. Nie dziwi fakt, że Hanami to najczęściej fotografowane święto. Zdjęcia stamtąd wyglądają jak obrazki namalowane różową farbą. Nawet najdelikatniejszy podmuch wiatru sprawia, że płatki stopniowo opadają. Z czasem biesiadnicy siedzą na dywanach delikatnie różowych płatków. Aż trudno uwierzyć, że ten wizualny spektakl kiedyś był związany (dosłownie) z czymś tak przyziemnym jak sadzenie ryżu.