„Staram się urealnić część idei, które są we mnie. Definiując kształt, tworzę źródło nowych wątków”. Aleksander Kobzdej Aleksander Kobzdej to artysta o niezwykle zróżnicowanym dorobku. Jego twórczość przechodziła liczne przemiany, z których najważniejsza była seria „Szczeliny”, rozpoczęta w 1966. To właśnie z tego cyklu pochodzą prezentowane 3 prace. Cykl ten stanowił kulminację poszukiwań artystycznych Kobzdeja w zakresie struktury i faktury dzieła. By uzyskać spektakularny efekt, artysta nakładał farbę grubymi warstwami, tworząc reliefy, które przecinały powierzchnię papieru. W ten sposób kompozycja prac jest przełamana szczeliną, z której wyłania się zróżnicowana faktura, tworząc dynamiczne i ekspresyjne dzieło. W latach 60., równolegle do tworzenia cyklu „Szczeliny”, Aleksander Kobzdej zaczął tworzyć obiekty przestrzenne, które jeszcze bardziej zbliżały jego malarstwo do rzeźby. Krytycy często podkreślali kosmiczny wymiar malarstwa Kobzdeja, które nawiązywało do elementarnych sił natury – ruchu ziemi, wody, kamienia czy ognia. W tygodniku „Życie Literackie” o jego sztuce napisano: „Tu wszystko modeluje się w porządku najszczerszej prostoty, w gamie tonów, które powracając do genezy, mają rdzawe czerwienie, zieloność skały i błękit lazulitu. Czasem, wrażone w pęknięcia, ukazują się jakieś karbunkuły…” (Powrót laureata, „Życie Literackie”, nr 40, 2.10.1960). Prezentowane prace oddają ten dynamiczny, niemal pierwotny charakter, łącząc go z nowoczesnym podejściem do struktury kompozycji. Dzieła te znakomicie ilustrują artystyczne osiągnięcia Kobzdeja oraz jego niezwykłą wrażliwość na formę i materię.