„Poezje, moralitety i rozprawy Pawlaka są w swej większości monotonne, męczące, zdolne wpędzić w stan depresji (co nie znaczy nieciekawe). Obrazy przeciwnie – zadziwiają różnorodnością tematów i ujęć, zachwycają bogactwem środków formalnych, łatwością obrazowania, celnością plastycznej metafory, spajającej ‘co’ i ‘jak’ w spójną całość. Każdy inny, każdy o czymś, każdy będący odpowiedzią i rozwiązaniem, nie wątpliwością i wahaniem. A jeśli nawet taki jak inne i o niczym, to jednak dobry jako przedmiot, w którym widać talent i pracę. Tak czy inaczej – nie nużą, choćby nie wiem, ile i jak długo je oglądać. Ich tajemnicę artysta ujawnia ze śmiechem, przywołując jako motto do jednego ze swych tekstów słowa Nietzschego: ‘Wszystkie rzeczy dobre mają w sobie coś niedbałego i leżą jak krowa na łące’”. Maryla Sitkowska