"Głowa "Rockstar III" była jedną z pierwszych, które zrobiłem w cyklu "Friends in my head". Cały cykl w symboliczny sposób portretował przyjaciół, którzy byli, są i będą. Twarze ludzi, których zapamiętujemy łączą się historiami i emocjami, które wspólnie przeżywamy. Tak, jakby w pamiętniku mieć tylko portrety osób, które otwierają drogę do wspomnień". Na klasyczny warsztat rzeźbiarski Tomasza Górnickiego składają się wyobraźnia i odwaga w zakresie eksperymentów estetycznych. W swoich działaniach płynnie operuje różnymi technikami i materiałami, wykorzystując marmur, glinę, stal, brąz, aluminium oraz tkaninę. Jako jeden z nielicznych w Europie bezkompromisowo traktuje miejską przestrzeń jako pole swojej kreatywności. Materią jego działań są miejsca publiczne i obszary, gdzie odbiorcy nie są przygotowani na odbiór sztuki. Górnicki współpracuje również z artystami z obszaru urban art, np. Sepe, Chazme i Seikon. Jego monumentalne miejskie realizacje artystyczne oraz unikalne ekspozycje w przestrzeniach galeryjnych były prezentowane m.in. w Nowym Jorku, Los Angeles, Berlinie, Cannes czy w Londynie. aranżować oraz kreować przestrzeń. Dzieła Górnickiego składają się na dwa przenikające się ze sobą światy. Z jednej strony nadają one nowe życie nieoczywistym miejscom, w których są prezentowane. Z drugiej strony dzieła artysty kształtują ulotną rzeczywistość, która jest niedostępna bezpośrednio dla odbiorców lub do której kontakt jest niezwykle utrudniony. Rzeźba „Rockstar III” to unikat, który powstał jako jeden z pierwszych z cyklu, a zarazem jest jedną z ostatnich, które były prezentowane na wystawie „Friends in my head”. To jedna z tych prac, które w bezpośredni sposób odnoszą się do działań w przestrzeni publicznej w tamtym okresie. Górnicki swoimi działaniami w przestrzeni miejskiej przełamuje powszechnie przyjętą strefę komfortu. Równie ciekawym doświadczeniem dla artysty są reakcje Miejskie działania Górnickiego skłaniają odbiorców do zadawania pytań i nie pozwalają być na nie obojętnym. Na język artystyczny Górnickiego składają się religijne, filozoficzne i psychologiczne symbole. W swojej twórczości poszukuje bardzo różnorodnych środków wyrazu, za pomocą których podejmuje refleksję nad istotą człowieczeństwa oraz esencją istnienia. Nieobce są mu również tematy dotykające opresyjności instytucji społecznych i politycznych. Jego kompozycje łączą elementy figuracji i abstrakcji, za pomocą których bada graniczne stany emocjonalne, a jednym z głównych motywów jest cielesność. Dla Górnickiego rzeźbiarska materia może być podejmowana zarówno na monumentalną skalę, jak i małą formę. W realizowanych działaniach wierzy, że rzeźba może odbiorcy w przestrzeni otwartej niepowiązanej ze sztuką, stanowiące zaskoczenie i będące informacją zwrotną do dalszych działań. Cały wachlarz ludzkich zachowań jest dla Górnickiego nieustanną inspiracją. Sama konfrontacja i reakcja ludzka jest dla niego procesem twórczym nawet w sytuacjach, kiedy jego dzieła ulegają w przestrzeni publicznej celowej destrukcji. Pomimo tego, bardzo istotne jest dla artysty pozostawanie w nieustannym dialogu z odbiorcą za pośrednictwem sztuki. Istotnym narzędziem dialogu jest również poruszana przez Górnickiego tematyka przemijania, przemocy, chorób psychicznych i stanu emocjonalnego. Tematy te stanowią osobiste spektrum doświadczanych przez artystę odczuć wraz z ich powszechnym odbiorem. Górnicki w swojej twórczości skupia się na procesie intelektualnym, który stawia wyżej nad uzyskanym finalnym efektem.