W latach 1903-09 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych początkowo pod kierunkiem Floriana Cynka, później u Leona Wyczółkowskiego. Kształcąc się w różnych europejskich ośrodkach, stale mieszkał w Krakowie, gdzie – począwszy od roku 1910 – wiele wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Z czasem został członkiem honorowym Towarzystwa. Od roku 1912 należał także do Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Malował pejzaże (m.in. tatrzańskie, z Ukrainy, Włoch, Francji), starą architekturę, kwiaty i martwe natury, portrety, akty. Najchętniej posługiwał się doskonale opanowaną techniką akwareli. Zajmował się rzemiosłem artystycznym; wraz z żoną założył i prowadził w Krakowie wytwórnię kilimów. Twórczość Grotta nosi w sobie znamiona wielu wpływów i kierunków artystycznych. Oprócz wyraźnego wpływu Wyczółkowskiego, artysta inspirował się twórczością Paula Cézanne’a oraz impresjonizmem, z którego czerpał upodobanie do nietypowych układów kompozycyjnych, często z asymetrycznym punktem kadrowania. Równocześnie dzieła Grotta charakteryzują się również secesyjną dekoracyjnością, uzupełnianą niekiedy odwołaniami do sztuki Japonii i renesansu.