Twórczość Stanisława Zagajewskiego niezwykle trudno przypisać do jednej kategorii rzeźbiarskiej. Artysta, najczęściej łączony ze sztuką naiwną, był samoukiem, a rzeźbienie stanowiło jego wielką pasję już od dzieciństwa. Pracy z gliną, podstawowym materiałem swojej twórczości, Zagajewski nauczył się w Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego, dla której tworzył gliniane figurki. Twórczość rzeźbiarza została dostrzeżona przez profesora Aleksandra Jackowskiego, historyka sztuki i etnologa. W kompozycjach rzeźbiarza na pierwszy plan wysuwa się jego bogata wyobraźnia, nieskrępowana akademickimi wytycznymi. Postacie o osobliwych rysach „włocławskiego Nikifora”, jak był nazywany Zagajewski, potrafią przywodzić na myśl apokaliptyczne wizje. Artysta czerpał często inspirację z bajek, kreując przy tym jednak własną wizję świata. Ekspresyjna sztuka Zagajewskiego, pełna przepychu i kompozycyjnego horror vacui, zdecydowanie wyróżnia się na tle ówczesnych rzeźbiarskich kompozycji.