Stanisław Kaczor-Batowski urodził się w 1866 we Lwowie, zmarł natomiast w 1946 tamże. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Władysława Łuszczkiewicza oraz Floriana Cynka. Kolejnym jego kierunkiem naukowym był Wiedeń, a także w latach 1887-89 Akademia w Monachium, gdzie studiował w klasie Alexandra von Liezen-Mayera. Malarz niezwykle często podróżował, odwiedził Włochy, Hiszpanię, Maroko, Krym oraz Stany Zjednoczone. Natomiast na stałe zamieszkiwał we Lwowie. W latach 1903-1914 w swoim rodzinnym mieście prowadził własną szkołę malarstwa. Był także współzałożycielem lwowskiego Stowarzyszenia Artystów „Młoda Polska”. Jego sztuka wyróżnia się batalistyczną tematyką. Do jego najsłynniejszych dzieł należą: „Atak husarii pod Chocimiem”, „Pułaski pod Savannach”, „Bitwa pod Zadwórzem”, które znajdują się obecnie w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Dodatkowym zainteresowaniem Kaczora-Batowskiego było malarstwo pejzażowe, portrety oraz sceny religijne. Oddawał się z pasją ilustratorstwu, czego efektem są cykle kartonów i ilustracji do utworów powieści Henryka Sienkiewicza, Elizy Orzeszkowej oraz Juliusza Słowackiego. Zasłynął również jako projektant witraży oraz malarstwa ściennego. Wykonał projekty do katedry łacińskiej we Lwowie oraz dekoracje do lwowskiego teatru.