Sławomir Lewiński, urodzony 23 kwietnia 1919 w Kijowie, to rzeźbiarz, którego życie i twórczość były ściśle związane z dramatycznymi wydarzeniami XX wieku. Jego ojciec, Stanisław Lewiński, był kolejarzem i działaczem PPS, a matka, Jadwiga z Dąbrowskich, artystką, co stworzyło dla niego sprzyjające warunki do obcowania ze sztuką. Po tragicznych wydarzeniach rewolucji 1917 rodzina osiedliła się w Polsce, początkowo w Radomiu, gdzie Lewiński ukończył Gimnazjum im. Tytusa Chałubińskiego. W 1939 ochotniczo wziął udział w obronie Warszawy, a po wojnie podjął studia artystyczne, najpierw na tajnych kursach malarstwa, a potem na Akademii Sztuk Pięknych. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Szczecinie, gdzie zaczął aktywnie działać w lokalnym środowisku artystycznym. Współorganizował oddział Związku Polskich Artystów Plastyków i regularnie prezentował swoje prace publiczności. Jego wczesna twórczość skupiała się na pejzażach i tematach patriotycznych, jednak z biegiem lat zaczął eksperymentować z formą, łącząc realizm z nowoczesnymi tendencjami. W latach 50. i 60. wykonał liczne pomniki i dekoracje architektoniczne, z ktorych wiele stało się integralną częścią przestrzeni publicznej Szczecina i innych miast. Lewiński, choć tworzył w duchu socrealizmu, z biegiem czasu poszukiwał nowych dróg wyrazu. Jego późniejsze rzeźby, w tym liczne figury z brązu, łączyły klasyczne elementy z nowoczesną abstrakcją. Przykładem tego są rzeźby męskie, w ktorych postać ludzka została ukazana w sposób pełen dynamiki i wyrazistej formy. Jego prace były prezentowane na wielu krajowych i zagranicznych wystawach, a twórczość Lewińskiego była ceniona zarówno w Polsce, jak i za granicą. W swoich pracach artysta koncentrował się na uchwyceniu ludzkiej postaci i emocji poprzez zwięzłą, ale pełną ekspresji formę. Rzeźba z brązu, materiału dającego możliwość tworzenia trwałych, silnych kompozycji, stała się jednym z głównych środków wyrazu Lewińskiego w późniejszych latach jego twórczości. W ten sposób, zarówno w mniejszych formach, jak i w monumentalnych pomnikach rzeźbiarz oddał swoją artystyczną wrażliwość i związek z otaczającym go światem.