„Cierpliwość. Czym jest cierpliwość w malarstwie? Chyba tym, czym woda dla ryby. Trzeba wciąż w niej pływać. Malarstwo to chemia, fizyka, matematyka, geometria wreszcie technika i dopiero potem cała reszta… Mimo to oczekiwanie jest czymś dla mnie depresyjnym, złym. Nie potrafię siedzieć tygodniami przed czystym płótnem w oczekiwaniu, aż moja wizja się skrystalizuje. Jestem Piotrusiem Panem…”. Piotr Strelnik Piotr Strelnik zalicza się do grona najciekawszych polskich artystów tworzących współcześnie na emigracji. Od 1982 mieszka i tworzy we Francji. Edukację artystyczną zdobywał, mieszkając w Polsce, wpierw w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w rodzinnym Lublinie, a następnie pod okiem wybitnej Teresy Pągowskiej na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Strelnik postanowił jednak nie ukończyć studiów. Odszedł z uczelni, ponieważ wolał skupić się na poszukiwaniach własnego stylu i w pełni poświęcić się tworzeniu. Na drodze artystycznych poszukiwań odkrył szeroką gamę różnych materiałów, technik i stylów. Sposób obrazowania Strelnika wywodzi się z figuracji, jednak artysta stopniowo upraszczał formę i obecnie komponuje przede wszystkim średnio i wielkoformatowe obrazy abstrakcyjne. Strelnik jest artystą niezależnym, nie ulega presji rynku i nie podąża za modnymi nurtami. Nie utożsamia się również z żadnych ruchem czy grupą. Maluje w pełnej zgodzie ze sobą i w podziwie dla wielkich mistrzów przeszłości. Znamienne dla artysty są jego eksperymenty artystyczne, które dokonuje podczas pracy nad obrazem. Zaskakuje, wybierając różne często niekonwencjonalne rozwiązania, niekiedy już przy wyborze podobrazia – gdy sięga po plandekę lub książkę zamiast po tradycyjne płótno czy papier. Ponadto tworząc, używa najróżniejszych narzędzi, takich jak wałki, szczotki, druty oraz narzędzi, które sam stworzy lub znajduje na ulicy, jak np. szczotki do czesania sierści zwierząt. Artysta skonstruował ponad 100 narzędzi służących do wykonywania monotypii. Prezentowana w katalogu aukcji abstrakcyjna kompozycja Piotra Strelnika z 2010 wykazuje wszystkie charakterystyczne cechy jego twórczości. Namalowany w technice oleju na płótnie obraz został zbudowany przy zastosowaniu kilku mocnych plam barwnych, które tworzą dramaturgię kompozycji. Strelnik rozprowadza barwy po powierzchni płótna odważnymi pociągnięciami pędzla. Dzięki grubo nakładanej farbie uzyskuje interesującą fakturę, przywodzącą na myśl malarstwo materii. Wydobywa również wrażenie głębi w obrazie, dzięki temu, że płaszczyzny bieli, czerni i szarości przenikają się wzajemnie. Kolory budują poczucie przestrzeni i tworzą mocną, niemalże architektoniczną kompozycję. Artysta sięga raczej po czyste, nasycone i świeże kolory, jakby wyciskane prosto z tuby. Dominująca jest czerń, która wypełnia większość powierzchni pola obrazowego. Gęsta, smolista czerń utrzymuje równowagę kompozycji. Resztę zajmują kontrastujące smugi bieli i szarości. Ascetyczna i prosta forma oraz minimalizm kolorystyczny nie umniejszają w tym przypadku dynamicznego charakteru dzieła, gdyż siła płótna leży głównie w ekspresyjnym sposobie nakładania farby. Prace Piotra Strelnika były powszechnie prezentowane w publikacjach, pokazach i kolekcjach w całej Europie. Obrazy wielokrotnie znalazły na wystawach we Francji m.in. w słynnym Bateau-Lavoir w 1989, Découverte w Grand Palais w 1992 oraz Galerie d’Orsay w 1996. Natomiast w Stanach Zjednoczonych, gdzie jego twórczość jest reprezentowana przez Galerię Caldwell Snyder, Strelnik uczestniczył w wielu międzynarodowych targach sztuki, jak np. wystawie Sztuki Nowoczesnej The Armory Show w Nowym Yorku czy Art Miami, Art Chicago. Na terenie europejskim uczestniczył w prestiżowych pokazach, takich jak Art Cologne w Niemczech czy Art London w Wielkiej Brytanii.