Piotr Stachiewicz urodził się w 1858, początkowo ukończył Politechnikę Lwowską, w latach 1877-1883 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, u samego Jana Matejki. Po zdobyciu wykształcenia na polskiej uczelni, wyjechał w latach 1883-85 do Monachium, gdzie kontynuował studia na monachijskiej akademii u Ottona Seitza. Podróżował często do Włoch oraz Palestyny. Przez wiele lata był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Tematykę jego obrazów stanowiły przede wszystkim sceny rodzajowe, religijne, scen z historii starożytnej oraz chrześcijańskie oraz portrety młodych kobiet. Malował sprawnie w technice olejnej oraz pasteli. Charakterystycznym elementem dla jego malarstwa było ukazanie scen przynależnych do sfery sacrum w realiach ziemskiej rzeczywistości. Większość jego prac zakorzeniona jest bardzo mocno w estetyce symbolizmu. Poza malarstwem Stachiewicz zajmował się również ilustratorstwem, tworząc ilustracje między innymi do „Trylogii” oraz „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. Popularność przyniósł mu cykl obrazów „Królowa Niebios. Legendy o Matce Boskiej” z 1893.