Salonowe portrety dam to specjalność malarstwa Pawła Merwarta. Prezentowany „Portret damy w białej sukni balowej” zadziwia niezwykle kunsztowną paletą malarską: wyciszoną i niemalże monochromatyczną, utrzymaną w cielistym odcieniu, który przełamywany jest refleksami bieli, szarości czy zieleni. Malarz stworzył ciekawą kompozycję tła: za modelką widnieje tkanina z japońskim wzorem wachlarzy i fragmentów roślin. Analogiczne rozwiązania barwne znane są z twórczości innych wybitnych portrecistów końca wieku: Giovanniego Boldiniego, Johna Singera Sargenta, a nade wszystko Jamesa McNeilla Whistlera, z którym Merwarta szczególnie silnie łączy tutaj wyciszona paleta, znana z „aranżacji”, „symfonii”, „nokturnów” czy „harmonii” amerykańskiego malarza. Paweł Merwart to znakomity eksponent naturalistycznego, salonowego malarstwa francuskiego końca XIX stulecia. Artysta młodość spędził we Lwowie. Swoją edukację rozpoczął od studiów politechnicznych w Austrii. Legenda głosi, że raniony w nogę podczas pojedynku, zainteresował się rysunkiem podczas rekonwalescencji. W Wiedniu amatorsko studiował malarstwo. W 1876 wyjechał do Monachium, rok później do Düsseldorfu, aby ostatecznie dotrzeć do Paryża. Jego talent rozwijał się prędko, o czym świadczy data debiutu na paryskim Salonie już w 1878 . W kolejnych dekadach wystawiał w Paryżu czy Stanach Zjednoczonych. Merwart został zatrudniony przez rząd francuski jako malarz departamentu kolonii, co zaowocowało podróżami do Tunisu, Senegalu, Gujany, na Antyle czy Martynikę. Artysta stworzył dioramę „Poławiacze pereł”, która została zaprezentowana na Wystawie Powszechnej 1900. Merwart zginął w czasie wybuchu wulkanu Mont Pelée na Martynice w 1902.