RUCH I ZMIENNOŚĆ ŻYCIA Paweł Kowalewski w latach 1981-85 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Stefana Gierowskiego. Był założycielem Gruppy, najsławniejszej polskiej formacji artystycznej lat 80., którą stworzył razem z Ryszardem Grzybem, Jarosławem Modzelewskim, Włodzimierzem Pawlakiem, Markiem Sobczykiem i Ryszardem Woźniakiem. Działania Gruppy można opisać jako bunt wobec akademizmu i postaw postawangardowych w sztuce, a także protest przeciwko cenzurze i represjom ze strony władz komunistycznych podczas stanu wojennego, wprowadzonego w 1981. Rzeczywistość tamtego trudnego momentu czasów PRL-u, Kowalewski odczuwał jako absurd i groteskę. Twórczość Kowalewskiego jest zróżnicowana gatunkowo, obejmuje malarstwo na płótnie i na papierach, a także rzeźbę (drobne formy w modelinie) i – w ostatnim okresie publicznej działalności – instalacje i ready mades. Transformacja systemowa, a także koniec istnienia Gruppy, odcisnęły w twórczości Kowalewskiego zmiany w środkach wyrazu. Na początku lat 90. zaczął tworzyć płótna analityczne, strukturalne. W pracach malarskich z tego okresu artysta zderzał ze sobą XIX-wieczne wzory tapet z biało czarnymi pasami – sarkastyczną wizją przyszłości. Obraz „Natura nasza jest w ruchu, zupełny odpoczynek to śmierć” należy do strukturalistycznego okresu w twórczości Kowalewskiego, a pochodzi z 1991. Doskonale przedstawia ówczesne tendencje obecne w twórczości artysty. Obraz składa się z dynamicznych, powtarzających się pociągnięć pędzla w tonacji bieli, szarości i czerni, co nadaje wrażenie ruchu. Pociągnięcia te są szczególnie widoczne w górnej i dolnej części obrazu. W centralnej części dzieł znajduje się pas o bardziej regularnej, ażurowej strukturze, która przypomina wzory koronkowe lub perforacje. Ten element kontrastuje z chaotycznymi pociągnięciami pędzla i dodaje kompozycji głębi. Charakterystyczny i spontaniczny gest malarski może symbolizować nieprzewidywalność i ciągłą zmienność natury ludzkiej i świata, podczas gdy centralny, bardziej uporządkowany pas przypomina momenty stabilności lub próby wprowadzenia porządku w chaosie. Obraz może być interpretowany jako refleksja nad życiem, jego ciągłym ruchem i zmiennością, gdzie brak aktywności i stagnacja są równoznaczne z tytułową śmiercią. Sztukę Kowalewskiego można określić mianem ekspresyjnej, autobiograficznej, czerpiącej z osobistego doświadczenia i kontekstu literackiego. Artysta ukształtował własny język wypowiedzi, gdzie przekaz był ważniejszy od formy czy medium. Okres ówczesny powstaniu prezentowanego dzieła można określić jako przełomowy w karierze Kowalewskiego. Po prezentacji swojego najnowszego cyklu pt. „Fin de siècle” w warszawskiej galerii Appendix w 1992, Paweł Kowalewski został przyjęty do stajni francuskiego galernika Isy Brachota, jako jedyny Polak po Romanie Opałce. Jego prace zostały pokazane wówczas w galerii Brachot w Brukseli, równolegle z retrospektywą największej belgijskiej sławy, surrealisty Paula Delvauxa. Twórczość Kowalewskiego, początkowo związana z malarstwem, z czasem zyskała charakter interdyscyplinarny, obejmując performansy, instalacje i projekty społeczne. Dzieła Pawła Kowalewskiego znajdują się w muzeach polskich oraz wielu krajowych i zagranicznych kolekcjach prywatnych. Jego prace zakupiono m.in. do kolekcji: Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie, Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki czy Muzeum Jerke.