Dla Mikołaja Moskala ważny jest proces zbierania informacji i inspiracji, na których podstawie buduje kontemplacyjne i harmonijne światy. Pracuje linią i plamą. Posługuje się wąską paletą barw, tworząc gładkie, pozbawione faktur powierzchnie, zawsze o stonowanej i zamkniętej kompozycji. Ekspresja ta przybiera także postać rzeźb i instalacji, które są kontynuacją poszukiwań formalnych w rozszerzonym polu trzech wymiarów, rozumianych często w przypadku prac Moskala jako trzy współistniejące płaszczyzny. Abstrakcyjne, proste formy i kształty stają się grube i ciężkie. Artysta tworzy również prace site-specific – zarówno instalacje, jak i formy malarskie oraz murale. Zwraca szczególną uwagę na właściwości użytych materiałów (znaczenie u niego ma np. szorstkość i surowość papieru) oraz kwestie doświadczenia zmysłowego czy emocjonalnego. Sam posługuje się terminem intuicji sensorycznej, poprzedzającej proces intelektualny. Prace Moskala to przede wszystkim działanie w obrębie porządku plastycznego. Syntetyczne figury, obiekty i kształty, które tworzy, przywodzą na myśl zarówno konkretne przedmioty, jak i abstrakcyjne twory. Wydają się zawieszone w historycznej pustce, ponadkulturowe.