„Janikowski całą swoją teorię zamknął w zdaniu wielokroć przytaczanym przez Czapskiego: ‘linia prosta przeciwstawiona linii krzywej to już jest dramat’ i z tego dramatu czerpał siłę twórczą. Szukał możliwości stworzenia napięcia poprzez najprostsze zestawienia linii i figur, badał zależności jakie tworzą, dążył do doskonałej jedności. Pomagał sobie matematyką w szukaniu prawidłowości kompozycyjnych, jednakże korygowała wszystko intuicja i niezawodne oko. Sztuka ta powstawała w długim kontemplatywnym skupieniu, w medytacji”. Wiesław Banach