Jan Jerzy Bandau I do Warszawy przybył z Węgier. Jako czynny złotnik działał od 1768 roku. Miał trzech synów – Jana Jerzego, Karola Henryka i Chrystiana Bogumiła – którzy również parali się złotnictwem. Jego córka, Anna Dorota, żona Konstantego Malcza, była matką znanego warszawskiego złotnika Karola Filipa Malcza. Jan Jerzy posiadał kamienicę przy ul. Leszno, tam również mieścił się jego warsztat. W 1791 roku był wpisany do ksiąg prawa miejskiego Starej Warszawy. Trzy lata później został wyznaczony przez Radę Zastępczą Tymczasową na taksatora sreber. Zmarł w Warszawie przed 1817 rokiem. Jan Jerzy Bandau I był jednym z najwybitniejszych złotników polskich ostatniej ćwierci XVIII i początku XIX wieku. Obok Marcina Holke i Teodora Pawłowicza dostarczał obiekty na dwór króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Początkowo tworzył wyroby w stylu rokokowym, później skłaniał się do dojrzałego klasycyzmu. Srebra Bandaua charakteryzuje lekkość i elegancja gładkich form o doskonałych klasycznych proporcjach i bardzo umiarkowanej ornamentyce. Karol Henryk urodzony w 1780 oku i jego o 5 lat młodszy brat Chrystian Bogumił byli synami złotnika Jana Jerzego I Bandau. Obydwaj działali w Warszawie w 1. ćwierci XIX wieku