„Krystyn Zieliński swymi obrazami malowanymi metalem wpisał się w różnorakie działania i poszukiwania, które określiliśmy nie tak dawno metaforą ‘doświadczenia materii’. Widzieliśmy te eksperymenty w szerokim kontekście sztuki dwudziestego wieku jak i w bliższych rozwiązaniach jakie były konsekwencją przekroczenia malarstwa gestu. Łódzki artysta spontanicznemu chlapnięciu farby przeciwstawiał precyzyjne lutowanie kawałków blachy”. Włodzimierz Nowaczyk