Karolina Konopka – artystka urodzona w 1995 w Świętochłowicach – nie tylko maluje. Ona komponuje rytuały. W 2020 ukończyła malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, ale jej język artystyczny od początku wykraczał daleko poza płótno. Rzeźba, instalacja, wideo – to nie tyle techniki, co składniki. Jej dzieła smakują jak cukiernicze miraże, ale to tylko pozór słodyczy. Pod polewą kryje się gorzki komentarz. Bo czy może być coś bardziej złudnego niż tort? Konopka wykorzystuje jedzenie – szczególnie desery – by rozprawić się z konsumpcyjną obsesją współczesności. Analizuje gesty, celebracje, rodzinne rytuały. Obnaża kulturę ucztowania i smutki kuchennego zaplecza. Na wystawach indywidualnych takich jak: „Gyburstag” (CSW Kronika, Bytom, 2022), „Czekoladopodobne i tłusta masa” (Eskaem, Gdańsk, 2022), „Tortologia” (BWA Katowice, 2020), „Niższy biszkopt” (Galeria Dobro, Olsztyn 2020) czy „Do ostatniej łzy” (BWA Bielsko-Biała, 2025) pojawiają się obiekty znane z codzienności – ale zdeformowane, dziwne, senne. Konopka lubi flirtować z groteską i grozą. Domowe formy przeistacza w hybrydy na pograniczu jawy i fantazmatu. Proces twórczy? Starannie skrojony. Przemyślany jak dobrze napisany przepis. Artystka zaczyna od słowa – to nie malarstwo, to pisanie jest dla niej pierwszym gestem twórczym. Pomysł rodzi się w notatkach, tekstach, recepturach. Czyta kulinarne instrukcje, analizuje język, rozkłada go na części. Potem – dzieło. Produkt. A na koniec? Podanie, czyli sposób ekspozycji, który wieńczy cały rytuał. To ceremonia pełna estetycznych wyborów. W rozmowie z „Art One Shot” w 2023 zdradziła, że pracuje nad cyklem poświęconym „malarstwu funeralnemu” i „słodyczom cmentarnym”. Brzmi to jak oksymoron, ale czyż nie taka jest właśnie śmierć w naszych czasach – obleczona lukrem, wypierana pod pozorami elegancji? Praca „Jeżynki cmentarne” doskonale oddaje ten paradoks. Na pierwszy rzut oka – garść żelków, przesadnie zbliżonych, niemal lepko realnych. Ale ta szarość… to nie kolor dzieciństwa. To odcień nagrobków. Pamiątka przemijania. Słodycz obrócona w kamień. „Memento mori” o smaku syntetycznych owoców.