W angielskim meblarstwie historyzujące formy mebli występują w okresie wiktoriańskim (1850-1875). We Francji ten styl pojawia się w latach 1815-1870. Najpopularniejszym drewnem stosowanym w Anglii było drewno dębowe, jesionowe, orzechowe, palisandrowe, mahoniowe i satynowe. W Anglii i Francji meble neogotyckie wykonywano z palisandru, zdobionego intarsją lub pozłacanym brązem. We Francji stosowano głównie jasne drewno klonowe o licznych drobnych sęczkach i zawiłym układzie włókien drzewnych. Intarsjowano je ciemnofioletowym palisandrem, jasnym palisandrem brazylijskim lub drewnem innych ciekawych gatunków. W wielu krajach stosowano również heban, mosiądz, szary stop cyny i ołowiu oraz malowaną ręcznie porcelanę. Popularnie stosowana była opatentowana w Anglii w 1772 roku „papier mache”, z której łatwo wykonywano meble o przeróżnych kształtach. Czołowym producentem takich mebli była angielska firma Jennens i Bettridge. Produkowano również meble metalowe, żelazne i mosiężne łóżka, żelazne lub żeliwne ławy, krzesła i stoły.