Jan Rubczak to ważny przedstawiciel polskiego postimpresjonizmu, który wyszedł spod skrzydeł profesorów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Malarstwa i grafiki uczył się pod okiem mentora Józefa Pankiewicza. Dalszy warsztat plastyczny zdecydował się doskonalić w Lipsku oraz w Académie Colarossi w Paryżu. We Francji założył Towarzystwo Artystów Polskich, oraz należał do Towarzystwa Polskiego Literacko-Artystycznego. Poznawał wiele osobistości związanych ze światem malarskim oraz krytyki artystycznej, a jego marszandem został Leopold Zborowski, jeden z najsłynniejszych ówczesnych polskich mecenasów sztuki. Przełomowym momentem dla jego kariery było otwarcie w 1917 własnej szkoły grafiki w Paryżu. Inspiracją dla dzieł artysty były krajobrazy francuskie, bretońskie, estetyka szkoły Pont-Aven oraz postimpresjonistyczne malarstwo Józefa Pankiewicza. W roku 1924 Rubczak powrócił do Krakowa i zaczął uczyć sztuki graficznej w Wolnej Szkole Malarstwa i Rysunku Ludwiki Mehofferowej. Dołączył do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, dzięki czemu udało mu się wystawiać dzieła w kraju, ale również w całej Europie. Rok później współtworzył Cech Artystów Plastyków „Jednoróg”, który stał się reprezentantem kolorystycznej orientacji artystycznej w Polsce. W 1929 został uhonorowany Wielkim Srebrnym Medalem na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Artysta zginął rozstrzelany podczas II Wojny Światowej w obozie Auschwitz-Birkenau. Prezentowany w katalogu akt nad rzeką jest artystyczną inspiracją francuskim krajobrazem oraz udanym studium anatomii. Według badaczy twórczości Rubczaka ujęcia perspektywiczne jego pejzaży wciągały wzrok widza w głąb obrazu co wynikało z kompozycyjnej dyscypliny oraz rytmizacji przedstawienia, co wiązało się z inspiracją malarstwem Cézanne’a.