„Figuratywne prace Materki wchodzą na teren nie-porządku myślenia abstrakcyjnego malarskiego obrazu, posiadając kolejną, ale paradoksalnie spójną wyraźną warstwę kształtów organicznych, rastra, linearnych kratownic; czasem dopełniających w tle struktur ornamentu, innym razem psychodelicznego rozmycia”. STANISŁAW RUKSZA

Malarskie spojrzenie Bartka Materki skierowane jest na wizualne przygody dnia codziennego, ale koncentruje się w znacznym stopniu na tym, jakim deformacjom ulega obraz rzeczywistości w naszej świadomości. Obrazy Materki, powstające na ogół na podstawie własnych fotografii, są analizą aparatu wzrokowego, tego jaki wpływ mają nań współczesne technologie optyczne i metody generowania wizerunków (obraz cyfrowy, telewizyjny, mikroskopowy, kod ascii). Kolejnym inspirującym artystę wątkiem są deformacje obrazu związane z zaburzeniami neurologicznymi. Nieustannie też pojawia się kwestia emocji związanych z życiem osobistym - bohaterami obrazów Materki są na ogół postaci z jego najbliższego otoczenia: żona Joanna, syn Tytus, przyjaciółki. Często to właśnie generowane w relacjach z nimi emocje znajdują malarską wizualizację, pod ich wpływem obrazy i wizerunki ulegają zakłóceniu, przebarwieniu, rozjeżdżają się i nakładają na siebie domagając się różnych perspektyw patrzenia i rozumienia.