Immaculata, czyli Niepokalanie Poczęta (to znaczy: wolna od grzechu pierworodnego). Przez wieki intuicja wiernych wskazywała na to, że Maria, żeby wypełnić polecone zadanie, musiała być w jakiejś specjalnej komitywie z Bogiem. Ta intuicja w 1845 została skonkretyzowana jako dogmat wiary ogłoszony przez papieża Piusa IX. Wcześniej jednak, w XVII wieku, temat ten został opracowany wizualnie, przede wszystkim we włoskim i hiszpańskim malarstwie. Maria została skojarzona z Niewiastą z Apokalipsy św. Jana (12,1) „obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu”. U stóp Marii wije się gnieciony przez nią wąż, co symbolizuje tryumf Chrystusa nad grzechem pierworodnym. Stylistycznie prezentowana Immaculata nasuwa skojarzenia z rzeźbą austriacką początków XVIII wieku. Uderza dynamiczny układ ciała i rozwiane szaty, które ożywiają przedstawienie. Rzeźbiona Immaculata jako typ przedmiotu rozpowszechniła się najbardziej w krajach niemieckich w XVII i XVIII wieku. Wymiary rzeźby wskazują na to, że mogła być częścią małego prywatnego ołtarza, być może z adorującymi Marię dwoma aniołami.